Alweer een andere

Ja, soms gaan besluiten heel snel bij mij. De M5 had nog niet de kans om te wennen aan zijn nieuwe garage, of hij werd alweer de deur uit gedaan. Waarom? Tja, ik heb al jaren last van evenwichtsproblemen. Na onderzoek bleek er iets migraine-achtigs te zijn, zonder echte hoofdpijn. Iets rondom het evenwichtsorgaan aan mijn rechterkant. Daarvoor medicatie ontvangen, die aardig helpt. Ik heb geen duizeligheidsaanvallen meer.
Rijden op mijn Raptobike ging ook een stuk zekerder dan voorheen. Dus begon het te kriebelen, ik wilde een "echte" raceligfiets. Dan kom je snel bij M5, een hele mooie M racer vond ik op Marktplaats.
Rijden ging voorzichtig, ik voelde me minder zeker dan op de rapto. dat went wel, dacht ik. Maar nee, na een aantal ritten bleef ik onzeker, dus de knoop doorgehakt. Dit is het niet voor mij. Gelukkig is het een gewilde fiets, dus snel verkocht aan een jonge Belg, die er vast veel meer plezier van zal hebben dan ik.
Racen doe ik voortaan in de Strada. De rapto is er voor mooi weer, doordat deze zo laag is, voelt rijden prima.

Tja, en dan moet de ruimte in de schuur weer worden opgevuld. Je hebt nu eenmaal een hobby, toch? Al snel stond er een mooie trike te koop. Ice trike sprint, vouwbaar. Heerlijke fiets, lekker stabiel. Goed voor rustige ritten, boodschappen, vakanties. De naam is weliswaar sprint, maar snel gaat het niet. Trike rijden is een andere tak van de ligfietssport. Weliswaar net als een velomobiel een driewieler, maar omdat ie open is, is de beleving en het uitzicht echt heel anders.

over de remmende werking van beukennootjes en ander herfstig ongemak.

Beukennootjes, daar zou mijn post van vandaag eigenlijk niet moeten gaan. Wel over de Sauerlandtocht van ACE. Maar die ging niet door en als deze wel was doorgegaan, zou het zonder mij zijn geweest.
Een uurtje in de regen op een open ligger is geen punt, maar een hele dag?

Aangezien ik wel mijn conditie op peil wil houden, heb ik maar een rondje met de Strada gemaakt, met racekap erop uiteraard.
Ook dan is bijna twee uur in de regen geen lolletje. Je ziet een stuk  minder.

Ik dacht eens even wat eruit te rijden en wilde vol gas gaan. Nou, dat viel tegen. Door minder goed zicht zijn bochten lastig, lees onveilig, op een doorgaand fietspad. Je ziet minder goed waar de auto's vandaan komen, zeker als deze zonder licht rijden.

Wat me echter het meeste opviel, en waar de last zit, is de enorme hoeveelheid beukennootjes dit jaar. Meters lang liggen de fietspaden ermee bedekt en die harde schillen zijn nog het meest irritant. Driftend met mijn Strada ging ik er zo goed mogelijk overheen. Levensgevaarlijke manoeuvres uithalend om op het rechte pad te blijven.
Gelukkig lagen de eekhoorns ook in hun holen beter weer af te wachten, anders was het een bloedbad geworden.

En morgen schijnt de zon gewoon weer.

Er was weer ruimte in de schuur

En om die ruimte goed op te vullen is er sinds gisteren een M5M racer te vinden. Opgehaald in Bergen op Zoom, met de trein. Lange rit, dat wel, maar lekker slapen kan goed dan.....

Op de terugweg in de hal gezeten, op iets ongemakkelijker stoelen. Wel met mijn nieuwe speeltje aan mijn zijde.

Terug in Zutphen van station naar huis het eerste ritje, wel buiten competitie, want nog niet goed afgesteld en zonder klikpedalen.
Gisteren al de lengte goed op mijn lichaam afgesteld, buis wat ingekort. Ook een tijd aan het klooien geweest om de Radical tas goed eraan te krijgen, Aangezien ik niet zonder reserveband, pomp en bidon ga fietsen, is dat essentieel.
Daarom de verdere afstelling maar tot vandaag uitgesteld. Hoofdsteun iets meer naar voren, door een paar ringetjes extra ertussen. GPS houder erop. En dan fietsen maar.

Een rit over vrijliggende fietspaden, zonder al te veel bochten; goed mogelijk in de Achterhoek. Via Vorden naar Hengelo, over Velswijk kort langs Doetinchem en via Toldijk en Baak weer terug.
Een kleine 40 kilometer, goed om de eerste indruk te krijgen van M5 rijden.
ik was al gewaarschuwd voor het bochtenwerk. Doordat de ketting kort langs het voorwiel loopt en de grote wielen, moet je goed uitkijken hoe je pedaalpositie is als je draait, vooral naar rechts.
40 kilometer is natuurlijk niet genoeg of de fijne kneepjes van het M5 rijden erin te krijgen, wel voor een goede eerste indruk. Die is goed.
Na een start met wat onwennige aanzetten na stilstand, rijd het uiteindelijk lekker. Toert goed, die M5, rijdt lekker stabiel en voelt retesnel aan. Nog niet volledig de top getest, dat komt nog wel.

Na thuiskomst nog twee dingen aangepast, GPS steun op de bovenbuis in plaats van stuur, want je kijkt dan steeds naar de GPS, vlak voor je neus en precies op de hoogte waar je de weg moet kunnen zien.
Bovendien de stoel iets hoger, achterste deel, zodat ik net wat rechter zit.
Ff getest en dat is al beter. Ik zie uiteraard meer, en ik rijd wat stabieler weg. Misschien dat de stoel nog een paar centimeter naar voren moet, er is nog ruimte.

Wie weet durf ik het wel aan de appelflappentocht erop te rijden.

Veranderingen

Werkgerelateerd zegt men altijd dat verandering de enige constante is. Nu ja, dat is bij veel ligfietsers ook zo.
Zo kwam Wim afgelopen zondag sinds tijden weer eens met zijn Taifun, Lorenz op een M5 20/20. Is mijn Catrike verkocht en staat er binnenkort een …...in de schuur. wat dat wordt laat ik nog even open.

Catrike is verkocht, omdat ik er te weinig kilometers op maak. Drie fietsen is teveel van het goede. Woonwerken doe ik gewoon met de Strada, maak er kilometers genoeg mee. Voor boodschappenritjes stond ik steeds maar te dubben, Catrike of Rapto?

De Strada moest enkele weken geleden wijken voor een Quest, dacht ik. Niet gedaan, ben tevreden met wat ik heb en veel extra geld uitgeven voor misschien maar 1 km/u snelheidswinst is ook weer zo wat.

Frequente lezers weten dat ik met "hosen", of sideskirts, you name it,  bezig ben geweest. Nog steeds zitten de concept hosen erop, geen tijd om mooie te maken. Het bevaltprima, maar met brede banden is de draaicirkel te groot. Tijdens ons jaarlijkse langeafstandsritje wees Reinier me op zijn Conti speed bandjes onder zijn DF. Goedkoop en goed, zei hij.
Welnu dat klopt, geen geld voor zo een mooie band.Ik heb deze erop gelegd en de fout gemaakt met mijn handpomp op te pompen. Zo een kleien band, dat moet kunnen. Maar de nauwkeurigheid van de Lezyne drukmeter is niet goed, dus te lage druk. Dat merk je dan wel weer erg goed. Ze moeten echt op 6, misschien wel 6,5 om goed te lopen. En dat doen ze dan ook.
In mijn beleving doen ze niet onder voor de F Lite en dat voor een derde van de prijs. Duurzaamheid en lekbestendigheid op langere termijn moet nog blijken uiteraard.

Wordt vervolgd.

Over de pechhulp van Paul en waarom dat nodig was.

Jawel, de service van Paul MGINL is weer uitgebreid. Kenners hebben al kennis kunnen maken met de kleurenkiezer en op zijn website de langeafstandsfietsroutes en aanbevelingen. Nu is daar sinds het kort de pechhulp bijgekomen. Dat verdient natuurlijk enige uitleg.

Kijk, het zit zo. Ik ging op vrijdag tegen de middag nietsvermoedend met mijn Raptobike op pad, om een route van fietsclub ETP uit Zutphen te gaan rijden. Ook al zoiets dat om uitleg vraagt, want waarom zit de Empese toerploeg in Zutphen?
Nou ja, ze hebben in ieder geval al hun fietsrondjes op de site staan, met als extra dat deze als GPX te downloaden zijn. Nu heb ik jaren gelden bij ETP gefietst en vandaar dat ik de rondjes wel ken. Ik wilde de Kop van Deelen gaan rijden, mooie route van ongeveer 80 kilometer.

Onderweg op de dijk bij Cortenoever kwam ik dit tegen:

De dijk wordt vochtig gehouden.

Ik was al aardig op weg toen het voorwiel wat begon te hobbelen. Vreemd, dacht ik, hoe kan dat nu? De weg is hier goed. Het was kort voor de oversteek over de A50, waar ik mijn pauze had gepland, om de welbekende boterhammen met pindakaas op te eten. Wie ia er niet groot mee geworden?

Toch maar even de band inspecteren en wat ziet mijn oog? Een paar kleine sneetjes in de buitenband, plekjes waar waarschijnlijk op een eerder moment steentjes of glasscherven in hebben gezeten. Geen lek gehad, overigens, te danken aan de antiplatt die erin ligt. ja, daar kunnen de deskundigen ook nog uren over debatteren, in hoeverre dat de snelheid beïnvloedt. Nou, wie weet wel een procentje, maar ik heb er nooit lekke banden door!
Wel het huidige ongemak, want als je met dat leklint rijd, moet je wel met enige regelmaat je banden nakijken op onvolkomenheden. Je hebt namelijk niet gauw door dat er iets inzit en het lijkt of de band eeuwig (10.000 kilometer) mee gaat.
Niet dus, deze is afgeschreven, maar ik ben zomaar niet thuis, want 35 kilometer op weg en steeds nog van huis wegrijdend. Wat nu? Twee ingevingen had ik, ten eerste de band op lagere druk zetten om het uitscheuren niet te bemoedigen en ten tweede een cry for help op onze groepsapp van LOL zetten.

De eerste bleek juist het tegenovergestelde effect te hebben, want na een paar kilometer rustig richting huis rijdend kreeg ik een lekke band. Nota bene bij het ventiel gescheurd. Collateral damage, denk ik dan nog, terwijl ik er een nieuwe biba omleg. Dat gaat trouwens best onhandig bij een Rapto, met de bekende voorwielaandrijving.
Ook deze niet op te hoge druk gezet. Weer een paar kilometer gereden en weer pfffffffsshhh. lek, weer bij het ventiel. En toen begon het met te dagen. Zou de lagere druk meer wrijving tussen biba en buba tot gevolg hebben, zeker met dat antiplatt. Dat moet haast wel, want zoiets toevalligs bestaat niet.

Overigens was dit het euvel:

Nu ja, verder lopen dan maar en intussen de reacties op mijn hulproep in de gaten houden. Dat was nog niet bemoedigender dan "veel succes" dus maar weer doorlopen. Dat gaat overigens niet erg handig met een lage ligger als de Rapto is, met een vast stuur.
Op enig moment is de redding nabij, het voelt alsof El Salvador himself contact opneemt.
Paul vraagt wat ik nodig heb, hij heeft nog wel een M+ en een biba. Lucky me, that's what I need!
Ik app dat ik bij paddenstoel nummer zoveel sta en richting Dieren ga lopen. Ik kom eraan, roept Paul via Whatsapp.

Gerustgesteld loop ik verder, in de bloedhitte, dat dan weer wel. Op enig moment kijk ik weer eens of er nog nieuws is. Paul heeft gezegd: loop maar richting Harderwijkerweg, dan fiets ik je tegemoet. Oei, dan had ik bij de eerder genoemde paddenstoel de andere poot van de Y moeten nemen.
Nu ben ik voor niets omhoog gelopen en nu heb ik Paul min of meer gedwongen een klim laten doen, de Schaapsallee op.
We komen elkaar tegen, Paul blijkt verstandig te zijn en heeft zijn Santos gepakt, niet zijn Strada.
De M+ ligt er relatief snel om en ik mag nog even mee om handen te wassen en iets te drinken. Dat laatste wordt een 0.0 Paulaner, HEERLIJK. En , tja, nu valt me pas op dat Paul niet voor niets Paulaner in de koelkast zal hebben staan...…..

2,5 uur later dan gepland kom ik thuis en neem mij voor al mijn banden na te lopen.

LOL, MT, GR en meer

Zaterdag 14 juli, de nationale Franse feestdag, staat sinds kort te boek als supraregionale ligfietsdag. Hoe, zeg je? Jaja, drie regio's die op ligfietsgebied zijn samengesmolten, tenminste, voor 1 dag.

MT (Mooi Twente) nam het initiatief, door hun maandelijkse toer qua route richting het gebied van LOL te plannen. dat konden we natuurlijk niet zomaar aan ons laten voorbij gaan, dus met zeven man sterk waren we aanwezig.
De Limburgers en Duitsers van Grensrijder.com sloten ook aan, waardoor rijders uit diverse Zuidoostelijke provincies present waren.

De LOLers reden samen vanuit Warnsveld, na bij mij een koffiestop te hebben gehad.

De route was mooi, vanuit het buitengebied van Markelo richting Almen voor de koffiestop. Via Laren, Gorssel, Joppe, Eefde en meer van die mooie schilderachtige dorpen.

Na de koffiestop bij de Hoofdige Boer ging het eigenlijk een beetje op z'n LOLs. Stuk voor stuk gingen mensen hun eigen weg. Ikzelf ben samen met Edwin bij Lochem afgehaakt. Over de mooie ventweg naast de doorgaande weg, vers geasfalteerd, zoefden we richting Warnsveld.
Bij de Boer gesprek gehad met bukkers en hun begeleiders. Het bleken amatuerrenners te zijn, dus na de pauze rukten zij ons peloton uit elkaar, omdat een enkele velomobieler de uitdaging wel wilde aangaan.

MT, bedankt voor de mooie route. En oh, ja, om het nog ff in te wrijven, het was eigenlijk stiekem een LOL tocht, toch?

En meer, had ik beloofd. Tja, dat gaat natuurlijk (?) over banden. Onlangs was ik in Dronten en daar zag ik een nieuwe soort band liggen, de Tioga Power Block. Als vervanger van de verdwenen Shredda. Op de markt voor de BMX. Er zijn twee versies van en ik heb de goedkope draadband gekocht, toch nog 21 euro per stuk. De vouwversie is tweemaal zo duur. Waarschijnlijk is die laatste sneller, want voor de snelheid moet je die draadversie niet nemen. Wel erg comfortabel, door een licht profiel. Goed voor vakantieritten in landen met een minder goede fietsinfrastructuur en navenant minder goed wegdek.
Voordeel is de breedte, die er in keuze is. Vanwege de draaicirkel heb ik de 42 mm versie genomen.

De F lites liggen er nu weer onder.

Follow up

Daar zijn ze dan, de beloofde foto's.

 Bovenstaande is de gehele wielkap.

Hier de achterkant, waar je een uitzettertje ziet om het wiel ruimte voor de bochten te geven.

 De voorkant, die ik eerst iets te kort had gemaakt, waardoor de draaicirkel groter was dan die van een Quest.

Hier het voorste uitzettertje, goed te zien ook het verlengstukje naar voren eraan vastgelijmd.

Wat je ook goed kan zien is waar de band het lexan raakt. Daar moet ik nog iets aan verbeteren, waarschijnlijk wordt dat een lichtmetalen strip. Halverwege is het duidelijkst dat de band er tegen aan loopt. Bij bochten dus niet handig bovendien remt het af.
Als het helemaar naar mijn wens is, maak ik er een definitieve versie van, waarschijnlijk plexiglas, wat minder slap is dan lexan.

Wederom een cliffhanger...……even geduld weer, Erwin.

@ Piet, inderdaad via Strava wel te vergelijken wat de snelheden waren en nu zijn. Vooral merkbaar dat ik langer op hogere snelheid rijd, minder diepe dips in de grafieken.

Tja, die titel van die post.......?

Als ik heen en weer rijd naar mijn werk in Arnhem heb ik veel tijd om na te denken, veelal als voorbereiding op de dag die komen gaat, of nabeschouwen over de dag die is geweest. Of over hele andere dingen dan werk.
Zo zat ik vandaag een beetje in mijn maag met de titel van dit bericht. Vroeger keek ik naar The A-team, met mijn zoon. Ik moest vandaag denken aan de gevleugelde uitspraak van een van die mannen: I love it when a plan comes together.
Ook kwam langs: dan doe ik het toch lekker zelf. Of: dan maak ik er toch zelf een Quest van?

Tja, het ging dus vandaag in mijn gedachten vooral over de verschillen tussen Strada en Quest. Afgelopen woensdag ben ik in Dronten geweest, want daar staat een mooie Quest, tweedehands, te koop. Wel nog een flinke prijs voor een van ruim 2 jaar oud.
Allert was alleen in de zaak en we hebben het gehad over het grote verschil tussen Q en S. Buiten de stand van de voorwielen, wendbaarheid enzo, is het grote verschil de stroomlijn, die van de Q beter is qua luchtweerstand. De open wielkasten van de Strada zijn er debet aan dat boven de 30 km/u het verschil echt merkbaar wordt.
Maar ja, die wendbaarheid is ook prettig.

2000 of meer € uitgeven voor een paar minuten winst is ook weer zo wat.

Dus begon zich een plan in mijn gedachten te vormen. Bij CV vorig jaar had ik met carbon wieldeksels willen rijden, de drieuursrace, maar die waren niet op tijd klaar. Dus heb ik iets gefrabiceerd van een paar stukken lexan wat ik nog had liggen. Dat heeft vast veel gescheeld, maar ik was natuurlijk de gemiddelden van mijn Quest gewend, op de baan van Sloten. Zelfs de oude 20 inch nummer 147 was sneller dan de Strada.
Nu was wat ik gemaakt had niet perfect en wat snel in elkaar geflanst.

Dus, bij velomobielonderdelen.nl een stuk lexan en klittenband besteld. Zaterdag aan de slag gegaan om er, tja, hoe zou ik het moeten noemen? Wielkastdekels? Nou ja, zoiets dus. Provisorisch, kost een paar tientjes en van dat lexan, mocht het niets worden, kan ik altijd nog een viziertje knippen.

Vandaag ermee gereden. Na een paar kilometer was het al wel merkbaar. Ik blijf langer op snelheid, ga wat sneller op de mij bekende lange stukken. Met opzet niet te hard gaan trappen, je weet wel, het bekende euforie-effect ligt op de loer.
Vanochtend was het gemiddelde 30,5 per uur. Dat heb ik met de Strada nog niet gereden op de heenweg.
Terug was het 34,3 en ook dat heb ik niet eerder met de Strada gedaan. En dan was er ook nog een 3 bft tegenwind! Ik ben dus benieuwd wat het wordt als ik wind mee heb........

Proef geslaagd, ik heb er gewoon een Quest van gemaakt, zelf.....of een StradaQ?

Nou ja, ik ga de deksels nog wat verfijnen, van ander materiaal maken en dusdanig dat zij bij een lekke band, die ik overigens al lang niet meer heb gehad, makkelijk eraf en er weer op te doen zijn.

Wordt vervolgd.

Keuzes maken, drie is teveel

Elke dag zijn we ermee bezig, keuzes maken. Bewust en ook veelal onbewust, het gebeurt gewoon.

Zo heb ik vorig jaar februari de keuze voor een Strada gemaakt, na tweemaal een Quest gereden te hebben.
Ik heb daarnaast een Raptobike, voor mooi weer ritten en korte boodschappen- of bezoekritjes. Eind vorig jaar begon er iets te kriebelen richting een trike en sinds december hangt er ook een Catrike aan de muur.

Keuzes maken qua welke fiets te nemen heb ik dus vaak last van. De Strada is uiteraard favoriet bij woonwerk ritten, een enkel keertje de Rapto. Daar zal ik de Catrike niet voor gebruiken, de snelheid is simpelweg niet hoog genoeg te krijgen. Hoewel het bij heel mooi weer en een rustige agenda best een keer voor zal komen.
Deze gebruik ik meer voor de zaterdagse boodschappen bij de bioboer en voor ritjes naar familie in de buurt.
De Rapto is daar ook geschikt voor en deze gaat zelfs regelmatig mee naar het station. In de stalling staat ie goed opgeborgen.

Nu begon het een aantal weken terug toch weer te kriebelen (jaja, heb ik vaker last van) richting een Quest voor woonwerk ritten. De keuze voor de Strada was wegens de wendbaarheid van die velomobiel. Echter, op lange stukken kom ik niet op de snelheid die ik met de Q kan maken. Dus ben ik weer op zoek naar een Q. Ik weet zeker dat als ik daar weer in rijd, ik soms weer terug zal verlangen naar de Strada, dat is inherent aan keuzes maken. Toch vermoed ik dat overall de Q beter bij mij en mijn ritten past.

En om dat te financieren moet niet alleen de Strada de deur uit, maar ook de Catrike, hoewel die zeer fijn fietst.

Kappen nou!

Kappen, Wikipedia geeft er verschillende hits op, net als Google. Over een film, naar aanleiding van een boek van Carrie Slee, of het kappen van bomen in gemeente Zutphen. Niets over kappen voor velomobielen.......en laat nu deze post net daarover gaan :)

Ik heb sinds kort mijn derde kap. De eerste was snel weer verkocht, want met (grote) spijlen aan de zijkant, waardoor ik weinig zicht ervoer. Tevens gaf het mij een claustrofobisch gevoel.
Enige tijd daarna kon een van een medeLOLler een deelbare kap proberen. Die beviel beter en deze heb ik overgenomen. Toch ook weer verkocht. Iets te weinig stabiliteit, door de deelbaarheid.

Toch bleef het een item voor me, vanwege mijn oren. Omdat ik hoorapparaten draag, moet ik altijd opletten bij nat weer. Bovendien bij koud weer, omdat ik snel last krijg van mijn holtes en daardoor mijn gehoor.
Van alles heb ik al geprobeerd, met wisselend resultaat.

Sinds begin deze maand heb ik dan een racekap uit de stal van Wim Schermer, een "vaste" kap. Tot nu toe alle ritten ermee gereden. Afwisselend koud, nat lenteachtig. Het is wennen, omdat bij elke weeromstandigheid de kap zich anders gedraagt, qua "beslaanbaarheid". Daar kom ik wel uit hoor. Ik denk dat ik de deflector iets groter maak en wat meer richting het vizier bevestig, zodat het beslaan beter wordt bestreden.
Nu rijd ik met minder kleding, anders is het te warm. Scheelt weer in de was!
Met mijn oren gaat het sindsdien beter, geen last meer gehad.
De snelheid is hoger, kruissnelheid dan. Gemiddelde ligt iets hoger. Ik vermoed dat als ik niet zoveel plekken op mijn ww route zou hebben waar ik moet afremmen en weer optrekken, dat het gemiddelde ook significant hoger zou komen liggen.

Overigens blijf ik groot liefhebben van cabrio rijden, dus hopelijk gaat het snel beter met het weer!

Maar, deze kap blijft!

1 jaar Strada

Gisteren een jaar geleden heb ik mijn Quest ingeruild voor een Strada. Diverse LOL rijders waren hierover zeer content, sommigen snapten het niet goed. Zoals ik destijds al aangaf, is mij ww route beter met een Strada te doen, wegens bochtige stukken. Overall maakt het weinig uit, want ik ben niet sneller of langzamer geworden, als je het per rit gemiddeld bekijkt.

14.500 kilometer heb ik erin afgelegd in dat jaar. Na een zeer korte periode met de erop meegeleverde Shredda's, ben ik wegens een paar lekke banden in korte tijd op F lites overgestapt. Van Theo mogen er geen smalle banden onder, want dat is geen gezicht. En dat klopt, ik heb er voor de gein eens 35 mm Kojaks onder gedaan. Ziet er minder mooi uit.
Het najaar heb ik een korte periode met Greenguards gereden, tot de temperaturen onder nul gingen. Dan zijn ze namelijk een stuk trager. Dus sinds enkele weken weer F lites.
Maar het gaat eigenlijk niet over banden :)

De Strada bevalt goed, rijdt lekker. Is ook een stuk lichter dan de oude Quest die ik had. Dat scheelt, zo merkte ik vrijdag. Ik reed weer eens een keer een stukje om over de Veluwezoom, met wat hellingen. Is toch prettiger met 13 kilo minder fiets onder je kont.
Bochtgedrag is ook uitstekend. Ik heb op mijn ww parcours een flink aantal rotondes, waar ik de weg niet op kan, dus via het fietspad moet nemen. Daar gaat het dus makkelijker dan met de Q.
Op rechte stukken merk je dan weer het verschil, want de kruissnelheid ligt iets lager. al met al gelijk, is mijn ervaring.
Strada is wel stabieler in de bochten, die je dus wat sneller kan nemen.

Bagage meenemen bij meerdaagse ritten is wat minder, want minder ruimte. Zeker in vergelijking met mijn eerste Q, de 20 inch nummer 147. Daar denk ik nog wel eens met enige weemoed aan terug. In 2013 heb ik me laten verleiden om een recenter model, de 332, te kopen. Nooit heb ik daarmee een ww rit sneller afgelegd, wat veel zegt over deze 147.
Ik houd wel van verandering, vandaar dat ik nu aan mijn derde velomobiel bezig ben. Soms kijk ik wel eens of er een gebruikte DF te vinden is. Maar wat ik dan weer van rijders van zo'n fiets hoor.....zou het veel beter worden dan mijn huidige Strada?
De velomobiel gebruik ik voornamelijk voor ww ritten en die moeten snel, comfortabel afgelegd kunnen worden. Nu is een DF sneller, hoor ik iedereen roepen, maar is dat over het jaar heen ook zo? De bandenkeuze vooral voor de winter lijkt niet voldoende om daar het verschil te maken, hoor en lees ik vaak.

Dus, tot er een aanbieding komt die ik echt niet kan afslaan, blijf ik mijn huidige Strada trouw.

Over deksels en aanvullingen

Deksels, die deksels! Wieldeksels dan wel te verstaan. Mooi zijn ze, glimmen goed. Bruikbaar om foto's met reflectie van de omgeving te maken, bijvoorbeeld. Maken je velomobiel een stuk strakker. Maar, dan moet je ze wel goed vastzetten na een bandenwissel........en dat heb ik niet gedaan. Ergo, afgelopen week reed ik op mijn werk mijn privé parking binnen en zag dat het linker deksel verdwenen was. VM.nl had er al voor gewaarschuwd en in eerste instantie zaten ze ook goed. Met klittenband aan de velg een tiewraps om de spaken. Niets mis mee, maar als je ze eraf haalt moet je dat wrapje er weer om doen.

Nou ja, die zien we nooit meer terug, zou Farce majeur zeggen, of zingen?

Nieuwe besteld en de volgende dag geleverd en weer erom, met tiewrap, ook die andere. Verschil in rijden valt dan direct weer op. Niet groot, wel merkbaar. Bij de rit zonder en nu weer met deksels zijn de weersomstandigheden min of meer gelijk en de snelheden verschillend. Toch geen weggegooid geld...........

De winter is er alweer even en daarom ben ik maar op aanvullingen op mijn menu overgestapt. Simpel, elke dag een vitaminepilletje en als ik een ww rit rijd magnesium. Ik merk dat goed aan de stijfheid van mijn bovenbenen, die is een stuk minder. Nauwelijks aanwezig eigenlijk.

nieuw speeltje

Jawel, alweer de derde trike binnen LOL. Dat wordt nog wat, een echte hype! Ik zat altijd al naar die dingen te kijken, ze zien er over het algemeen erg mooi uit.
Maar ja, calvinistisch opgevoed, dus elke uitgave voor de fun moet verantwoord kunnen worden. Nou, dat kan, ik heb een paar maanden extra moeten werken, betaald, en voor dat geld mocht ik mezelf verwennen.

Via een van de andere LOLlers kwam ik in contact met iemand die een Catrike Expedition in de verkoop heeft, staat ook op ligfiets.net. Deze is echter ruim boven mijn budget. Welnu, hij kende nog wel iemand die net over de grens in Duitsland woont en een Catrike Speed te koop had.
Net over de grens, dat leek dichtbij, want denkend vanuit Westervoort, waar de expedition staat. Het bleek echter Herzogenrath, ja, net over de grens, bij Kerkrade! 220 kilometer.

Wel, contact gelegd, foto's gekregen en zitten likkenbaarden achter de PC. wat een beauty! Afspraak gemaakt, geld gepind en op weg. ff zoeken in de stad, want google maps kon de straat ineens niet meer vinden. Gevonden, en de deur gaat open: daar staat ie te glimmen.
Na een kort proefritje ben ik verkocht. Voor een mooie prijs gaat ie mee, past prima in mijn kleine Twingo. Ik krijg er nog een splinternieuwe Durano buitenband voor achterop bij.

De trike heeft nauwelijks gebruikssporen. De verkoper had hem voor zijn vriendin gekocht, maar dat is nu ex. Zij heeft er weinig op gereden. Vind ik niet erg!

Het is een kleine racetrike. 20 inch achterwiel, 16 inch voorwielen. 13 kilo. Laag bij de grond, dat wel. Rijdt heerlijk, je voelt wel veel meer van het wegdek dan in een geveerde VM. Maar ik kijk er al naar uit om over een paar maanden bij mooi weer de Posbank op en neer te rijden.

Aangezien het een kale trike is, moet er wat aan getuned worden. Spatborden bijvoorbeeld. Moeilijk te vinden.  Nu had ik op mijn Rapto een spatbord op het voorwiel, maar die had ik er al afgehaald. Dat past wel op een voorwiel van de Speed. Maar ja, zie die tweede maar eens te vinden. Binnenkort maar ff bij Elan gaan kijken, zij verkopen tenslotte de Rapto tegenwoordig.

Achterop een bagagerekje geplaatst, waar een klein stukje moet opgevuld, om de werking als spatbord te garanderen. Grote Ortlieb tassen passen er prima op, dus meerdaagse vakantieritten kunnen gepland worden.

Bijgaande foto gemaakt bij kasteel Vorden.