Bijna een dodenrit

Op de terugweg vanmiddag, terwijl het duister inviel, zag ik steeds minder en minder. Huh? Die accu gaat toch wel langer mee, dacht ik? Nee dus, die had er geen zin meer in. Dan maar mijn reserve lamp erop gezet. Onlangs heb ik de beugel waar deze in past erop gezet, uit voorzorg. Laatst nog een check gedaan of de lamp het nog deed, ja dus.
Maar niet heel lang, want ook met deze lamp erop werd het steeds duisterder en duisterder. Wat nu? Ik was nog maar net Giesbeek voorbij. Gelukkig zitten er reflecterende strepen aan alle kanten en vooral achterop zo'n mooie grote oranje.
Maar toch, lekker voelt het niet, want ik zie zelf steeds minder en ik ben steeds minder zichtbaar. En dan moet de zomerweg bij Drempt nog komen. Daar zit veel sluipverkeer wat de maximale snelheid van 60 niet echt serieus neemt. Het is een spannend stukje, met steeds minder licht en veel verkeer. Gelukkig zit er in het dorp een fietsenmaker en deze blijkt batterijen te verkopen. Dus mijn reservelamp kan weer aan.
Omdat het snel donker is geworden, zet ik de lamp op vol, er zitten toch vier nieuwe batterijen in?

Je raadt het al, even voor Toldijk gaat het signaallampje knipperen, batterijen bijna op betekent dat. Ben ik besodemieterd door die fietsenmaker? Je zou het haast denken. Zo snel kan het echt niet, maar het is toch echt zo. Ook nu wordt het weer spannend, hoewel ik vooral vrijliggende fietspaden heb. Maar ook daar kan afslaand verkeer, tegenliggende fietsers (vaak scholieren met weinig licht) en de duisternis, waardoor ik in de berm beland de boel behoorlijk gevaarlijk maken. Af en toe doe ik mijn lamp aan om even te zien hoe het gaat. Niet snel in ieder geval, want dat is een beetje teveel gevraagd. Zutphen in rijdend doe ik de lamp maar permanent aan, om de veiligheid. we zien wel hoever het komt. Uiteindelijk kom ik met brandende lamp thuis, gelukkig.

Accu aan de lader, oplaadbare batterijen voor reservelamp ook. Voortaan maar de reservebatterij mee! En gedurende de winter uit de Strada halen als ie stilstaat. Want koude is niet goed voor accu's.

De edele kunst van het omleggen van een F lite

Mijn vorige bericht ging over een klapband, na ongeveer 10.000 kilometer met F lite gereden te hebben.
De dag na dit euvel maar twee nieuwe banden erom gelegd, het is tenslotte de komende maanden echt lekke banden weer. Preciezen onder ons zullen daarom graag een variant van Marathon erom leggen. Plus, greenguard, dat soort.
Rekkelijken kunnen nogal eens blijven doorgaan met slicks, die doorgaans sneller rijden maar ook sneller lek gaan. Kojak, F lite, dat soort.

Daar ik graag rekkelijk ben, want precies zijn past mij niet zo, heb ik er twee verse F lites onder gelegd. Met siliconenspray om oneffenheden in de loop te voorkomen. Het was al aan het schemeren, dus zag ik niet veel en bovendien had ik niet heel veel tijd.
De eerste rit was afgelopen maandag, naar mijn werk in Arnhem. Als ik mijn hoofd af en toe op de nekrol legde, begon de wereld ernstig te bibberen. Magnifiek aan ons lichaam is dus, dat wij dat direct compenseren en het doorgaans niet merken. Wel dus in direct contact met hoofd en VM.
Dat voelde niet goed. Ik weet dat mijn achterwiel een lichte slag heeft, maar dit was meer.
Nou ja, wat nu? In de middag moest ik naar Zeist, voor een tweedaagse van en met de baas, dus daar kwam het er ook niet van om het euvel te verhelpen.
Woensdagmiddag weer terug naar huis, een mooie rit over de Veluwe, onder andere. Maar niet met hoofd op nekrol!
Ook de dagen erna weinig tijd om uitgebreid een aanpassing te doen, uiteindelijk vanmiddag pas.
Check bleek een behoorlijke oneffenheid in de F lite, vooral links.

Maar, hoeveel ik ook met sop en pomp in de weer ging, ik kreeg het niet voor elkaar. Ja, de rechterband wel, maar de linker........grrrrrr. ook een tweede, nog geheel nieuwe ging er niet goed om.
Aan de wielen ligt het niet, die zijn nog maar een half jaar oud en door onze eigen Nico gefabriceerd. Bovendien heb ik het natuurlijk nagekeken vandaag.

Ga ik er nog meer tijd in steken om deze banden erom te leggen, of zal ik ze maar omleggen en overgaan op Marathon, draadbanden dan wel te verstaan. Daar heb ik nooit problemen mee gehad.

KLABAM, krrrrrrr, stil

Dat is de ervaring van menigeen met een klapband van een velomobiel. Gisteren heb ik dat ook ervaren. Gelukkig niet op topsnelheid, slechts 25 km/u.

Dit kwam onder de linker voorkant vandaan. Daar helpt niets tegen. De F lite ligt er wel inmiddels ruim 10.000 kilometer onder. Een flinke afstand, want deze band staat erom bekend bij 8 duizend wel op te zijn. Nu rijd ik een Strada, waarbij de wielen enigszins schuin staan. Daarom heb ik een paar maanden terug de banden gewisseld, om slijtage af te wisselen zeg maar. Wie weet werk het, want zoveel kilometer is toch wel wat. De rechter ligt er net zolang onder, maar is nog redelijk. Toch ook maar omgewisseld en nu gaat ie mee als reserve voor als er weer een band klapt. 

En nu maar weer kilometers tellen, hoewel, dat doet Strava voor me. Als het zo door gaat als dit jaar ben ik over 8 maanden weer aan de 10 duizend. 

Overigens rijd ik met een Antiplatt lint erin, wat volgens kenners de snelheid negatief beïnvloedt. Nou, dat zal best, maar ik heb buiten deze klapband nog geen enkel lek gehad. Eens per maand, als ik de banden op de juiste spanning zet, loop ik de banden na op steentjes en ander ongewenst scherp spul. Dan constateer ik dat ik waarschijnlijk lek was gereden, zonder het lint. Nou, dan kan die geringe lagere snelheid me gestolen worden. 

Ik twijfel nog over aanschaf van marathon plus, dan wel greenguard, omdat de 2017 versie een verbetering van de rolweerstand schijnt te hebben. Maar ja, ik heb nog voor 20.000 km F lites liggen.....