Wat in de vooraankondiging de Mega LOL tocht had, is gisteren verreden onder de titelnaam van dit stukje. Nou ja, Printemps, dat was het vandaag, gisteren leek het een paar uur meer op herfst, dan op lente. Maar, mega was het, dus de naam Grand Tour was zeker terecht.
Rond 6 uur in de ochtend werd er verzameld op de gebruikelijk plek in Zutphen. Waar normaal gesproken op een zondagse LOL rit al menige stadsbewoner en/of toerist in de stad te vinden is, was het om 6 uur uitgestorven. Dat si maar goed ook misschien, want we worden wel vaker voor gek versleten en als je dan ook nog vertelt dat je om 6 uur verzamelt voor een rit van 300 kilometer, gaan ze vertwijfeld kijken en achter de oren krabben. Maar goed, dus. ook maar goed dat ze dan niet weten dat er ook zijn die qua aanrijroute eerst 35 of 70 kilometer rijden en dus ver over de 300 gaan.
Onze routemaker, Arjen, heeft weer een mooie tocht samengesteld. We rijden Zutphen uit om via Lochem naar Ootmarsum te rijden, via Diepenheim, Deldenerbroek, Reutem, Zenderen en meer plaatsen met van die mooie namen. Bij Ootmarsum moet er wat geklommen worden. Daarnaast begint bij menigeen de koffieverslaving op te spelen. Dus rijd ik van de achterhoede naar voren om dat aan onze wegkapitein te melden.
het wordt een pauze in het Duitse Uelsen, bij een bakker, waar ontbeten kan worden. Prima plekje en uitstekende timing, want het begint net door te regenen. We doen het dus op ons gemak, die pauze.
Na de pauze crossen we nog een stuk door glooiende Duits landschap, in lichte regen, om bij Schoonebeek Drenthe binnen te rijden. Het is inmiddels droog, maar nog niet erg warm. Noordenwind, koud, als je al wat nat bent, is niet fijn. Uiteindelijk gaat de zon wel schijnen, gelukkig.
Dat betekent dat we lekker buiten kunnen lunchen, in Borger.We hebben dan al een mooi stukje Drenthe gehad, door plaatsen met namen als Erica, Bargeres, Het Haantje, Ees. We rijden soms over wat kale vlakten waar vooral geboerd wordt. Veel landbouw.
Maar we komen ook door prachtige natuur, heide, bos, waterpartijen. Als ik zeg Dwingelderveld, dan weet de kenner genoeg. Tussen Dieverbrug en Havelte is het niet minder mooi, zeker met een lekker zonnetje en de wind in de rug.
Via verschillende Horsten, (Stap, Lank, Punt) komen we in Dalfsen, daar waar men weet wat fietsers als voeding nodig hebben: schnitzels en kipsaté, met friet en (alcoholvrij) bier.
Het weer liet nog net toe dat we buiten aten.
Na Dalfsen was het een mooie slingertocht via Raalte en Deventer naar huis, voor mij lekker dichtbij in Warnsveld. Peter moest nog even, naar Bunschoten. Marc nog naar Neede. De rest wat dichterbij.
Het was een mooie rit in een goed tempo. Tempobeul Peter reed regelmatig voorop te stampen, Gelukkig hadden we Paul, die weet wat temporiseren is! Daarom kwamen we niet geheel uitgeput thuis.
Slechts twee lekke banden, met Kojaks. Dat werd getwitterd, met als reactie van CornDolly dat Kojaks en Flites geweerd moeten worden bij groepsritten.
Verder leek het of iedereen winegums bij zich had, hoe zou dat nu toch komen? De eer voor de winegums moet wel naar de juiste man die het heeft geïntroduceerd: Lorenz had een paar jaar geleden al een zak van dat spul bij zich
Qua eten ervaar ik dat ik steeds minder eet onderweg. Zou het kunnen dat ik steeds efficiënter met energie omga? Voorheen zakken met broodjes ei en krentenbollen, nu heb ik slechts 3 krentenbollen op, 4 boterhammen met in totaal 2 gebakken eieren erop, 1 fruitreepje, wat gedroogd fruit en een stuk mueslibrood.
Wel 3 liter vocht.
Heerlijke dag, mannen, bedankt. Helaas 1 domper bij thuiskomst: ik heb de 300 net niet gehaald. Daarom kijk ik nu al uit naar de megatocht in september!
zondag 24 mei 2015
maandag 18 mei 2015
puur onwetenschappelijke vergelijkende bandentest
Jawel mensen, echt niet wetenschappelijk onderbouwd, maar wel proefondervindelijk ervaren. Ik heb niet zoals Clement Pilette een vermogensmeter, niet zoals Wim Schermer een pendel. Wat heb ik wel? De praktijk, en niet mer dan dat. In die praktijk heb ik onlangs al eens 4 achterbanden met elkaar vergeleken, met niet heel veel snelheidsverschil onderling, wel verschil in comfort en beleving.
Twee weken geleden heb ik een week met Edwin gefietst. Hij in een carbon Strada, ik in een glasvezel Quest. Het verschil in gewicht werd opgeheven door de meer kilo's bagage die Edwin bij zich had. Hij 15, ik 9.
Wat hield de test in? Nou ja, we hebben erg veel geklommen, dus ook erg veel gedaald. Bij dat dalen was er weinig verschil in snelheid tussen ons. Soms was ik wat sneller, maar dat kan ook liggen aan dat ik net een trap meer deed dan Edwin.
Wat is er dan met de banden? Edwin rijdt altijd op Marathon plus, nu de nieuwste versie. Ik reed die week op F lites voor en en Allmotion van Schwalbe (ook Marathon) achter. Dus, conclusie uit deze niet wetenschapelijke test: Marathon plus is even snel als F lite. Wie het tegendeel durft beweren komt maar eens een LOL rit doen. Dan pakken we de Posbank of de Holterberg vanwege de afdaling.
Levensduur en kilometerprijs, daar zit dan wel weer een flink verschil in.
Twee weken geleden heb ik een week met Edwin gefietst. Hij in een carbon Strada, ik in een glasvezel Quest. Het verschil in gewicht werd opgeheven door de meer kilo's bagage die Edwin bij zich had. Hij 15, ik 9.
Wat hield de test in? Nou ja, we hebben erg veel geklommen, dus ook erg veel gedaald. Bij dat dalen was er weinig verschil in snelheid tussen ons. Soms was ik wat sneller, maar dat kan ook liggen aan dat ik net een trap meer deed dan Edwin.
Wat is er dan met de banden? Edwin rijdt altijd op Marathon plus, nu de nieuwste versie. Ik reed die week op F lites voor en en Allmotion van Schwalbe (ook Marathon) achter. Dus, conclusie uit deze niet wetenschapelijke test: Marathon plus is even snel als F lite. Wie het tegendeel durft beweren komt maar eens een LOL rit doen. Dan pakken we de Posbank of de Holterberg vanwege de afdaling.
Levensduur en kilometerprijs, daar zit dan wel weer een flink verschil in.
zaterdag 16 mei 2015
gewone dingen
Na een lekkere week fietsen met Edwin in diverse ons omringende landen, is het weer tijd voor de gewone dingen.
Dinsdag een ritje heen en weer naar het werk. Drie dagen na de vakantieweek niet gefietst, dus het werd weer tijd. een korte werkweek, dus maar 1 x gefietst. Een lekker ritje heen en weer in wat lauwig weer. Niet warm, niet koud. Vrije dagen voornamelijk thuis en in de tuin doorgebracht. Prima weer daarvoor, zowel tuinieren als relaxen.
Onlangs heb ik nieuwe voorwielen besteld en laten bezorgen, die zet ik er tenslotte zelf in. Een van de wielen heeft een ovale remtrommel, fabricagefoutje. Die moet geruild, evenals een Durano plus band met een weeffoutje, waardoor deze niet rond was, maar een rare bocht had bij strak oppompen.
Daarom vandaag maar een ritje Dronten, hoeveel smoes heb je nodig om te gaan velomobielen?
Een oproep aan de LOL whatsapp leverde twee meefietsers op, Edwin en Wim. Marc bestelde velglinten.
Het wiel lag er zo om, de band kon ik bij Intercitybike halen. Ik nam nog wat reserve kogelkoppen mee. Wim nam twee klemmen mee voor het vastzetten van de crank, hoe heten die dingen eigenlijk echt?
Edwin nam een wielspoormeter mee en een lange inbussleutel. Na het losschieten van zijn kogelkop tijdens de vakantie, wil hij deze voortaan wat makkelijker kunnen repareren. Dat blijkt overigens goed te kunnen door binnen bij de stuurstang iets los te maken. Nou ja, ik hoop dat Edwin goed heeft opgelet tijdens de uitleg van Theo.
Het was overigens een vochtige heen en terugreis. Waarbij het terug echt regende. Heen slechts wat gemiezer. En je zal het net zien, kom ik thuis, gaat de zon schijnen!
Op de achtergrond, als ik dit tik, gaat het heen en weer van de berichten via Whatsapp, over inschrijven voor Cycle Vision. LOL zal er weer goed vertegenwoordigd zijn.
Dinsdag een ritje heen en weer naar het werk. Drie dagen na de vakantieweek niet gefietst, dus het werd weer tijd. een korte werkweek, dus maar 1 x gefietst. Een lekker ritje heen en weer in wat lauwig weer. Niet warm, niet koud. Vrije dagen voornamelijk thuis en in de tuin doorgebracht. Prima weer daarvoor, zowel tuinieren als relaxen.
Onlangs heb ik nieuwe voorwielen besteld en laten bezorgen, die zet ik er tenslotte zelf in. Een van de wielen heeft een ovale remtrommel, fabricagefoutje. Die moet geruild, evenals een Durano plus band met een weeffoutje, waardoor deze niet rond was, maar een rare bocht had bij strak oppompen.
Daarom vandaag maar een ritje Dronten, hoeveel smoes heb je nodig om te gaan velomobielen?
Een oproep aan de LOL whatsapp leverde twee meefietsers op, Edwin en Wim. Marc bestelde velglinten.
Het wiel lag er zo om, de band kon ik bij Intercitybike halen. Ik nam nog wat reserve kogelkoppen mee. Wim nam twee klemmen mee voor het vastzetten van de crank, hoe heten die dingen eigenlijk echt?
Edwin nam een wielspoormeter mee en een lange inbussleutel. Na het losschieten van zijn kogelkop tijdens de vakantie, wil hij deze voortaan wat makkelijker kunnen repareren. Dat blijkt overigens goed te kunnen door binnen bij de stuurstang iets los te maken. Nou ja, ik hoop dat Edwin goed heeft opgelet tijdens de uitleg van Theo.
Het was overigens een vochtige heen en terugreis. Waarbij het terug echt regende. Heen slechts wat gemiezer. En je zal het net zien, kom ik thuis, gaat de zon schijnen!
Op de achtergrond, als ik dit tik, gaat het heen en weer van de berichten via Whatsapp, over inschrijven voor Cycle Vision. LOL zal er weer goed vertegenwoordigd zijn.
zaterdag 9 mei 2015
Rivierentocht
Eerst aangekondigd als de "nedubelluxduned" tocht, vind ik de naam Rivierentocht een stuk beter.
Welke tocht? Juist ja, de Rivierentocht. Jaarlijks terugkerend inmiddels is mijn voorjaarstocht. Nu voor de tweede keer met Edwin.
Waarom de naam? Nou, we zijn zoveel rivieren gevolgd en of overgestoken dat dit wel passend is. Ik zal ze in dit verhaal noemen.
Zondag 3 mei zijn we vertrokken. Geëscorteerd tot 's Heerenberg door een afvaardiging van LOL. Na de koffiepauze, met uiteraard appelgebak, zijn Edwin en ik verder gereden. Vrij snel staken we bij Emmerich de Rijn over. Dat was niet de eerste rivier, want bij Zutphen zijn we de Berkel gepasseerd en hebben we de IJssel een tijdje gevolgd. Bij Hummelo staken we de Oude IJssel over.
Na Emmerich passeerden we bij Griethausen de Alte Rhein. We bereikten de Maas bij Well, in Limburg.
Langs deze rivier hebben we een hele tijd de LF 3, de Maasroute, jawel, hoe toepasselijk, gevolgd. Bij Venlo staken we deze over, om bij Kessel via de pont dat weer te doen.
Bij Swalmen zijn we vrij ongemerkt de Swalm overgestoken. Bij Roermond was dat de Roer, die we wel vaker zullen zien, maar daarover later meer.
Natgeregend, want bij Venlo begon het te regenen, kwamen we in Heinsberg bij ons eerste pension aan. Edwin had het telefoonnummer van de pensionhoudster, maar na tig keer bellen gebeurde er nog niets, terwijl we het kouder en kouder kregen. Op enig moment belde ze terug en kwam ze uit het huis achter het pension. Eindelijk konden we douchen en droge kleren aan. Het was een prima eerste dag, ondanks het natte einde. We hebben dit afgelsoten met een echte Duitse maaltijd met bier. 185 kilometer. De fietsen staan achter het pension, buiten.
De tweede dag zou ons door het grensgebied Duitsland, Luxemburg en België voeren. Na een wat saai stuk reden we door Aken, een hele belevenis weer, zo'n grote stad met je velomobiel doorkruisen. we hebben er gepauzeerd, waarna we weer een rondje moesten, want ik was ineens mijn nekrol kwijt. Vast eraf gerold bij het uitstappen. Maar helaas, nergens meer te vinden.
Maar voor vertrek hadden we al problemen. Mijn rechter voorband stond plat. Maar dat is snel gewisseld met een F lite. Alleen paste de pomp van Edwin er niet goed op. Toch nog goed op druk gekregen met mijn eigen racefietspomp. Bij wegrijden maakt Edwin een draai in stilstand, waardoor een van de kogelkoppen bij de stuurstang los schiet. Wat nu, daar kan je niet goed bij. Gelukkig schiet de pensionhoudster ons te hulp. Zij haalt ergens, na wat bellen, twee lange schroevendraaiers. Daar denken we het euvel wel mee te kunnen verhelpen. Na een half uurtje prutsen bij slecht licht, want je ziet niets in de brug, lukt het toch: ineens schiet de kop erin. We kunnen door.
Na Aken rijden we op de Vennbahn. Een lange stijgende fietsroute over een oude spoorbaan. Prachtige, rustige route, met 1 nadeel: er is een groot deel onverhard en wat vochtig, waardoor het zuigt aan de wielen. Zwaar, soms zeer zwaar. En dan soms ook onverwacht na een bocht een steil stuk, niet op gerekend, dus niet meer klein te schakelen voor. Kilometers klimmen op het middenblad als gevolg.
Oh ja, bij Herzogenrath zijn we de Wurm overgestoken.
En de Vennbahn loopt een stuk naast de Inde. In het stadje Roetgen schampen we de Weser. We komen bij Monschau voor de tweede keer de Rur tegen. Even verder blijkt dat er ook nog een Kleine Rur bestaat. Ineens zitten we in België. Dan weer Duitsland, rijdend naast La Warche. En dan weer België, of is het al Luxemburg?
Dan rijden we naast de Braunlauf, die overgaat in de Our. Deze blijven we even volgen. Verderop zitten we dan ineens naast de Woltz, tot ver voorbij Troisvierges, het eindpunt van de Vennbahn, maar nog niet voor ons.
Na een inspannende afdaling over slecht Luxemburgs wegdek komen we tegen 20 uur in Dasburg aan. we vinden snel onze slaapplek, maar eten is nog wat anders. De waard wil wel een pizza laten komen, want het enige restaurant is dicht. nou, dat slaan we niet af. we zitten om 21 uur aan tafel. Laat, moe. het was een lange inspannende dag. Wel door heel mooi landschap, en bijna de hele dag droog weer. De fietsen mogen in de garage.
Na een goede nachtrust zitten we om 7 uur aan het ontbijt. We starten de fietstocht met een flinke klim, die achterwege had kunnen blijven, want bovengekomen blijkt de weg afgesloten. Dan maar afdalen en langs de doorgaande weg rijden, overigens naast de Our. Geen drukke weg gelukkig en we kunnen goed doorrijden. We rijden een heel eind op de grens Luxemburg-Duitsland. Bij Wallendorf gaat de Our samen met de Sure, of Sauer. Die volgen we lange tijd, glooiend en meestal afdalend, heerlijk na de dag ervoor! En mooi weer is het ook, stralende zon.
Bij Wasserbilig, hoe verzin je zo'n naam, stroomt de Sure in de Moezel, bij Konz zien we nog net dat de Saar de Moezel instroomt. Even verder komen we in Trier, waar een foto gemaakt moet worden bij de Porta Nigra, een mooie oude, inderdaad zwarte, poort. Het is wel wat zoekwerk, want Trier is geen makkelijke stad om doorheen te rijden.
Verder gaat het langs de steeds breder wordende Moezel. We rijden door Ehrang, om daar over de Kyll heen te rijden, deze gaat iets lager de Moezel in.
Bij Neumagen-Dhron gaan we de brug over de Dhron. Weer wordt de Moezel breder. Uiteindelijk arriveren we mooi op tijd in Bernkastel. De fietsen mogen op de afgesloten parkeerplaats, buiten, dat wel. Mooi op tijd voor een extra Duitse pint.
Vierde dag, naar Remagen. Voor de derde keer (voor mij, Edwins tweede) gaan we bij Herr Vanoli, in pension Vanoli logeren. Maar eerst de rit. Weer een mooie dag en voornamelijk vlak terrein. Opvallend uiteraard langs de oevers van de Moezel is de wijnbouw. Overal kan je proeven en uiteraard kopen. Ook opvallend zijn de vele camperplaatsen. Saaie kale velden waar je met je camper kan staan. De Moselradweg wordt veel gereden en is goed onderhouden, op enkele plekken na. Twee keer rijden we zelfs door de Moezel, omdat het Hochwasser is. het is net te doen, we halen net geen water binnen.
Bij Moselkern stroomt de Etz de Moezel in. Verder komen hier en daar wat beekjes in de Moezel uit, net als bij de vorige rivieren. Niet noemenswaardig.
we komen bij Koblenz, waar het oppassen is. Druk verkeer en voor je het weet rijdt je verkeerd. Er is een wegomlegging die het niet makkelijker maakt, maar na de weg vragen en onze apps goed te gebruiken komen we er doorheen.
Dan komen we weer eens bij de Rijn. Het wegdek is opvallend slechter dan aan de Moezel. Bovendien is het hoogwater hier echt hoog, twee keer moeten we omdraaien en een alternatief zoeken.
Over bekend terrein rijden we naar Remagen. Bij kripp, iets voor Remagen, komt de Ahr de Rijn in stromen.
Heer vanoli is wederom sehr froh das wir wieder da sind. de fietsen mogen weer in de garage en wij gaan na het douchen lekker eten aan de Rijnboulevard.
Vijfde dag. Na een ontbijtje gaan we flux op weg om een rustige golvende tocht over het binnenland tussen Rijn en Maas te rijden. Net buiten Remagen eerst een klim om bovenop te komen. In de eerste versnelling voor. Het lijkt ergens gedaan, maar een bocht om blijkt de klim nog verder te gaan. Veel verder blijkt. Dat stuk doe ik noodgedwongen weer op het middenblad, want klimmen is voor niet te schakelen. Krachttraining dus.
We rijden door een golvend landschap, er staat een flinke wind, maar het is zonnig en droog. Vlak voor Duren komen we voor de derde keer bij de Rur, die we verder volgen tot Roermond. Dat gaat veel over onverharde fietspaden. Goed begaanbaar, maar minder fijn dan asfalt uiteraard. we slingeren door steden met namen als Julich, Krauthausen, Tetz en Huckelhoven over de Rurradweg. Gewoon de pijltjes volgen dus.
Bij Vlodrop gaan we de grens over en na een moeizame, want niet velomobielvriendelijke doorgang door Roermond komen we in Beesel aan. we vinden snel ons overnachtingsadres, het enige in Nederland deze tocht. een mooie rustige plek, gerund door een gepensioneerd echtpaar. Prima verzorgd, fietsen in een oude schuur, mooie kamer en dito douche.
Eten in Nederland is weer wennen en wat zijn die bierglazen klein!
Zesde en laatste dag. Na een heerlijke nacht en prima ontbijt volgt de laatste en kortste etappe. We pakken niet de geplande LF 3, want die slingert ons teveel. Fietspaden naast doorgaande wegen vinden we vandaag wat aantrekkelijker.
Hoewel, na Gennep pakken we wel weer de route op, want dat stuk is nieuw voor ons. Mooi stuk van de route door grensgebied van Nederland en Duitsland.
Bij Millingen gaan we de Rijn over. Hoe vaak hebben we die nu gezien? Nu blijven we wel aan de Nederlandse kant. Door Liemers richting Achterhoek. In Didam nog een laatste koffiestop en in Angerlo nemen we afscheid.
Edwin, bedankt voor een prima week fietsen. (en eten, drinken, LOL maken)
Voor de statistici: helaas heeft mijn Teasi niet alles opgenomen, maar we hebben gereden:
dag 1 185 km
dag 2 189 km
dag 3 168 km
dag 4 185 km
dag 5 166 km
dag 6 135 km.
Hartslag gemiddeld rond 105.
Totaal 1028 voor mij, voor Edwin iets meer. 23 rivieren gezien, en dat op een klein stuk Europa. Wie wist dat er zoveel waren? De beken heb ik niet geteld, uiteraard.
Verder onderweg veel krentenbollen op de eerste dagen, broodjes gebakken ei, bananen, ranja, broodjes kaas, appels, chocola.
Foto's volgen en die zet ik op een apart tabblad.
Welke tocht? Juist ja, de Rivierentocht. Jaarlijks terugkerend inmiddels is mijn voorjaarstocht. Nu voor de tweede keer met Edwin.
Waarom de naam? Nou, we zijn zoveel rivieren gevolgd en of overgestoken dat dit wel passend is. Ik zal ze in dit verhaal noemen.
Zondag 3 mei zijn we vertrokken. Geëscorteerd tot 's Heerenberg door een afvaardiging van LOL. Na de koffiepauze, met uiteraard appelgebak, zijn Edwin en ik verder gereden. Vrij snel staken we bij Emmerich de Rijn over. Dat was niet de eerste rivier, want bij Zutphen zijn we de Berkel gepasseerd en hebben we de IJssel een tijdje gevolgd. Bij Hummelo staken we de Oude IJssel over.
Na Emmerich passeerden we bij Griethausen de Alte Rhein. We bereikten de Maas bij Well, in Limburg.
Langs deze rivier hebben we een hele tijd de LF 3, de Maasroute, jawel, hoe toepasselijk, gevolgd. Bij Venlo staken we deze over, om bij Kessel via de pont dat weer te doen.
Bij Swalmen zijn we vrij ongemerkt de Swalm overgestoken. Bij Roermond was dat de Roer, die we wel vaker zullen zien, maar daarover later meer.
Natgeregend, want bij Venlo begon het te regenen, kwamen we in Heinsberg bij ons eerste pension aan. Edwin had het telefoonnummer van de pensionhoudster, maar na tig keer bellen gebeurde er nog niets, terwijl we het kouder en kouder kregen. Op enig moment belde ze terug en kwam ze uit het huis achter het pension. Eindelijk konden we douchen en droge kleren aan. Het was een prima eerste dag, ondanks het natte einde. We hebben dit afgelsoten met een echte Duitse maaltijd met bier. 185 kilometer. De fietsen staan achter het pension, buiten.
De tweede dag zou ons door het grensgebied Duitsland, Luxemburg en België voeren. Na een wat saai stuk reden we door Aken, een hele belevenis weer, zo'n grote stad met je velomobiel doorkruisen. we hebben er gepauzeerd, waarna we weer een rondje moesten, want ik was ineens mijn nekrol kwijt. Vast eraf gerold bij het uitstappen. Maar helaas, nergens meer te vinden.
Maar voor vertrek hadden we al problemen. Mijn rechter voorband stond plat. Maar dat is snel gewisseld met een F lite. Alleen paste de pomp van Edwin er niet goed op. Toch nog goed op druk gekregen met mijn eigen racefietspomp. Bij wegrijden maakt Edwin een draai in stilstand, waardoor een van de kogelkoppen bij de stuurstang los schiet. Wat nu, daar kan je niet goed bij. Gelukkig schiet de pensionhoudster ons te hulp. Zij haalt ergens, na wat bellen, twee lange schroevendraaiers. Daar denken we het euvel wel mee te kunnen verhelpen. Na een half uurtje prutsen bij slecht licht, want je ziet niets in de brug, lukt het toch: ineens schiet de kop erin. We kunnen door.
Na Aken rijden we op de Vennbahn. Een lange stijgende fietsroute over een oude spoorbaan. Prachtige, rustige route, met 1 nadeel: er is een groot deel onverhard en wat vochtig, waardoor het zuigt aan de wielen. Zwaar, soms zeer zwaar. En dan soms ook onverwacht na een bocht een steil stuk, niet op gerekend, dus niet meer klein te schakelen voor. Kilometers klimmen op het middenblad als gevolg.
Oh ja, bij Herzogenrath zijn we de Wurm overgestoken.
En de Vennbahn loopt een stuk naast de Inde. In het stadje Roetgen schampen we de Weser. We komen bij Monschau voor de tweede keer de Rur tegen. Even verder blijkt dat er ook nog een Kleine Rur bestaat. Ineens zitten we in België. Dan weer Duitsland, rijdend naast La Warche. En dan weer België, of is het al Luxemburg?
Dan rijden we naast de Braunlauf, die overgaat in de Our. Deze blijven we even volgen. Verderop zitten we dan ineens naast de Woltz, tot ver voorbij Troisvierges, het eindpunt van de Vennbahn, maar nog niet voor ons.
Na een inspannende afdaling over slecht Luxemburgs wegdek komen we tegen 20 uur in Dasburg aan. we vinden snel onze slaapplek, maar eten is nog wat anders. De waard wil wel een pizza laten komen, want het enige restaurant is dicht. nou, dat slaan we niet af. we zitten om 21 uur aan tafel. Laat, moe. het was een lange inspannende dag. Wel door heel mooi landschap, en bijna de hele dag droog weer. De fietsen mogen in de garage.
Na een goede nachtrust zitten we om 7 uur aan het ontbijt. We starten de fietstocht met een flinke klim, die achterwege had kunnen blijven, want bovengekomen blijkt de weg afgesloten. Dan maar afdalen en langs de doorgaande weg rijden, overigens naast de Our. Geen drukke weg gelukkig en we kunnen goed doorrijden. We rijden een heel eind op de grens Luxemburg-Duitsland. Bij Wallendorf gaat de Our samen met de Sure, of Sauer. Die volgen we lange tijd, glooiend en meestal afdalend, heerlijk na de dag ervoor! En mooi weer is het ook, stralende zon.
Bij Wasserbilig, hoe verzin je zo'n naam, stroomt de Sure in de Moezel, bij Konz zien we nog net dat de Saar de Moezel instroomt. Even verder komen we in Trier, waar een foto gemaakt moet worden bij de Porta Nigra, een mooie oude, inderdaad zwarte, poort. Het is wel wat zoekwerk, want Trier is geen makkelijke stad om doorheen te rijden.
Verder gaat het langs de steeds breder wordende Moezel. We rijden door Ehrang, om daar over de Kyll heen te rijden, deze gaat iets lager de Moezel in.
Bij Neumagen-Dhron gaan we de brug over de Dhron. Weer wordt de Moezel breder. Uiteindelijk arriveren we mooi op tijd in Bernkastel. De fietsen mogen op de afgesloten parkeerplaats, buiten, dat wel. Mooi op tijd voor een extra Duitse pint.
Vierde dag, naar Remagen. Voor de derde keer (voor mij, Edwins tweede) gaan we bij Herr Vanoli, in pension Vanoli logeren. Maar eerst de rit. Weer een mooie dag en voornamelijk vlak terrein. Opvallend uiteraard langs de oevers van de Moezel is de wijnbouw. Overal kan je proeven en uiteraard kopen. Ook opvallend zijn de vele camperplaatsen. Saaie kale velden waar je met je camper kan staan. De Moselradweg wordt veel gereden en is goed onderhouden, op enkele plekken na. Twee keer rijden we zelfs door de Moezel, omdat het Hochwasser is. het is net te doen, we halen net geen water binnen.
Bij Moselkern stroomt de Etz de Moezel in. Verder komen hier en daar wat beekjes in de Moezel uit, net als bij de vorige rivieren. Niet noemenswaardig.
we komen bij Koblenz, waar het oppassen is. Druk verkeer en voor je het weet rijdt je verkeerd. Er is een wegomlegging die het niet makkelijker maakt, maar na de weg vragen en onze apps goed te gebruiken komen we er doorheen.
Dan komen we weer eens bij de Rijn. Het wegdek is opvallend slechter dan aan de Moezel. Bovendien is het hoogwater hier echt hoog, twee keer moeten we omdraaien en een alternatief zoeken.
Over bekend terrein rijden we naar Remagen. Bij kripp, iets voor Remagen, komt de Ahr de Rijn in stromen.
Heer vanoli is wederom sehr froh das wir wieder da sind. de fietsen mogen weer in de garage en wij gaan na het douchen lekker eten aan de Rijnboulevard.
Vijfde dag. Na een ontbijtje gaan we flux op weg om een rustige golvende tocht over het binnenland tussen Rijn en Maas te rijden. Net buiten Remagen eerst een klim om bovenop te komen. In de eerste versnelling voor. Het lijkt ergens gedaan, maar een bocht om blijkt de klim nog verder te gaan. Veel verder blijkt. Dat stuk doe ik noodgedwongen weer op het middenblad, want klimmen is voor niet te schakelen. Krachttraining dus.
We rijden door een golvend landschap, er staat een flinke wind, maar het is zonnig en droog. Vlak voor Duren komen we voor de derde keer bij de Rur, die we verder volgen tot Roermond. Dat gaat veel over onverharde fietspaden. Goed begaanbaar, maar minder fijn dan asfalt uiteraard. we slingeren door steden met namen als Julich, Krauthausen, Tetz en Huckelhoven over de Rurradweg. Gewoon de pijltjes volgen dus.
Bij Vlodrop gaan we de grens over en na een moeizame, want niet velomobielvriendelijke doorgang door Roermond komen we in Beesel aan. we vinden snel ons overnachtingsadres, het enige in Nederland deze tocht. een mooie rustige plek, gerund door een gepensioneerd echtpaar. Prima verzorgd, fietsen in een oude schuur, mooie kamer en dito douche.
Eten in Nederland is weer wennen en wat zijn die bierglazen klein!
Zesde en laatste dag. Na een heerlijke nacht en prima ontbijt volgt de laatste en kortste etappe. We pakken niet de geplande LF 3, want die slingert ons teveel. Fietspaden naast doorgaande wegen vinden we vandaag wat aantrekkelijker.
Hoewel, na Gennep pakken we wel weer de route op, want dat stuk is nieuw voor ons. Mooi stuk van de route door grensgebied van Nederland en Duitsland.
Bij Millingen gaan we de Rijn over. Hoe vaak hebben we die nu gezien? Nu blijven we wel aan de Nederlandse kant. Door Liemers richting Achterhoek. In Didam nog een laatste koffiestop en in Angerlo nemen we afscheid.
Edwin, bedankt voor een prima week fietsen. (en eten, drinken, LOL maken)
Voor de statistici: helaas heeft mijn Teasi niet alles opgenomen, maar we hebben gereden:
dag 1 185 km
dag 2 189 km
dag 3 168 km
dag 4 185 km
dag 5 166 km
dag 6 135 km.
Hartslag gemiddeld rond 105.
Totaal 1028 voor mij, voor Edwin iets meer. 23 rivieren gezien, en dat op een klein stuk Europa. Wie wist dat er zoveel waren? De beken heb ik niet geteld, uiteraard.
Verder onderweg veel krentenbollen op de eerste dagen, broodjes gebakken ei, bananen, ranja, broodjes kaas, appels, chocola.
Foto's volgen en die zet ik op een apart tabblad.
zaterdag 2 mei 2015
Wi'j goat, jetzt geht's los, on y va.
Ja, moregen is het zover, dan begint onze tocht door Nederland (Achterhoek), Duitsland, Belgie en Luxemburg. Vandaar de titel in de drie talen :)
Het weer wil morgen niet zo meewerken, maar dat mag de pret niet drukken. We vertrekken om 9 uur uit Zutphen en via 's Heerenberg rijden we over Emmerich naar Limburg. Dat doorkruisen we van Noord naar Zuid en daar rijden we Duitsland weer in om in Heinsberg te overnachten.
De volgende dag rijden we de Vennbahn route, over een oude spoorweg. Dat belooft een mooie rit te worden.
Dasburg is de tweede overnachtingsplaats. Vandaar rijden we richting Moezel die we zullen volgen tot Koblenz. Tussendoor overnachten we in Bernkastel. De laatste overnachting in Duitsland zal in Remagen zijn.
De voorlaatste rit voert ons naar Beesel in Limburg, in de buurt van Roermond. Dan nog een mooie rit over Nijmegen naar huis. Als alles goed gaat hebben we er dan rond 1000 kilometer op zitten.
We worden tot 's Heerenberg begeleid door een escorte van LOL. Wat zullen die balen dat ze daar weer moeten omkeren naar huis!
Als we terug zijn volgt er een verslag met foto's.
Het weer wil morgen niet zo meewerken, maar dat mag de pret niet drukken. We vertrekken om 9 uur uit Zutphen en via 's Heerenberg rijden we over Emmerich naar Limburg. Dat doorkruisen we van Noord naar Zuid en daar rijden we Duitsland weer in om in Heinsberg te overnachten.
De volgende dag rijden we de Vennbahn route, over een oude spoorweg. Dat belooft een mooie rit te worden.
Dasburg is de tweede overnachtingsplaats. Vandaar rijden we richting Moezel die we zullen volgen tot Koblenz. Tussendoor overnachten we in Bernkastel. De laatste overnachting in Duitsland zal in Remagen zijn.
De voorlaatste rit voert ons naar Beesel in Limburg, in de buurt van Roermond. Dan nog een mooie rit over Nijmegen naar huis. Als alles goed gaat hebben we er dan rond 1000 kilometer op zitten.
We worden tot 's Heerenberg begeleid door een escorte van LOL. Wat zullen die balen dat ze daar weer moeten omkeren naar huis!
Als we terug zijn volgt er een verslag met foto's.
Abonneren op:
Posts (Atom)