Rondje naar ACE

Vandaag was deel 2 van de open dag bij ACE in Winterswijk. Op de valreep mezelf gisteren opgegeven, hoewel het geen probleem was geweest als ik dat niet had gedaan. Ik ging met mijn eigen Q. Wel even getwijfeld of ik er een zou huren, ik wil nog wel eens een trike proberen. Maar toe ik hoorde hoe lang de middag zou duren heb ik dat plan laten varen. We zouden pas om 17 uur weer in Winterswijk zijn en daar hebben zowel ikzelf als het thuisfront niet op gerekend. Dat betekende ook dat ik halverwege, nou ja, zelfs wat vroeger, ben afgeslagen. Het deel van de tocht dat ik heb meegemaakt was erg mooi. Vanuit Winterswijk langs het Hilgelo naar Meddo, alwaar de eerste stop. Dat was pal naast het motorhome van Meddo, dus veel Harleys. Onze 17 deelnemers gingen op een mooi terras genieten van koffie met, hoe kan het ook anders, appeltaart. Sommigen waren geoefende ligfietsers die voor de lol meereden, anderen zaten er voor het eerst op. Volgens mij heeft Mark er zelfs een gegadigde voor een trike, want een van de deelnemers was erg enthousiast. Het tempo was rustig, dus alle tijd om rond te kijken. Leuk om eens anders dan bij LOL te fietsen, met een keur aan fietsen en fietsers. Toch ben ik wel weer blij dat het aanstaande zondag weer de LOL zondag van de maand is. Vanwege de warmte heb ik vandaag zonder de Buff om mijn hoofd gereden. Het XL scherm houdt voldoende wind tegen om geen last te hebben van de extra ruis in mijn oren. Speciaal voor Marco: in hoorapparaten klinkt de wind net of je in een microfoon blaast. Dat heb ik nooit gehad, toen mijn oren nog goed waren. Ik kan dus lekker blootshoofds fietsen, heerlijk. Het scherm heb ik wel een stuk naar voren geplaatst. Omdat het origineel voor de spiegels moet, is uitstappen een crime, met kans op schaafwonden in je gezicht. Bovendien is spiegelen niet fijn, met een scherm ervoor en de zon erop. Nu de spiegels weer binnen staan, is het weer een veiliger gevoel. Ik laat de klittenband wel zitten, want met regen is het uiteraard fijn dat scherm juist dichtbij te hebben! Maar ja, het regent bijna nooit!

XL Scherm

Jawel, ik heb er een XL scherm op gezet. Ik had er al eens een zelf geproduceerd uit een stuk lexan, maar die is wegens slijtage, krassen dus, weer eraf. De laatste tijd reed ik met een klein scherm, gemaakt van voornoemd groter exemplaar. Dat was geen goede variant, want door het knippen uit de grotere en daarbij de krassen vermijdend, is er een slap geheel uit gekomen. Ik wilde wel graag een grotere om bij regen wat comfortabeler te zitten. En ook wat meer uit de wind, zodat ik niet altijd iets op mijn hoofd moet hebben om geruis van de wind uit mijn hoorapparaten te houden. De eerste ervaringen zijn wisselend. Positief is het inderdaad minder last van wind hebben. Regen heb ik vandaag en zondag niet gehad, dus die test moet nog komen. het lijkt ook positieve invloed op de snelheid te hebben, want ik heb mijn snelste rit tot nu toe op de heenweg gereden. En dat niet met overmatige inspanning. Wennen is de instap, die nu veel kleiner is. Meer nog de uitstap, want een keertje wegglijden met je voet en je snijd je gezicht open. Dus maar snel die rubberstrip van Wim S bestellen. Bovendien zie je de wereld wat vervormd door het gebogen lexan. Nou ja, tot nu toe wegen de voordelen ruimschoots op tegen de nadelen. Zondag ook even de stormstrip getest. Redelijke zijwind en geen centje pijn. De strip zit alleen op de achterkant, zoals Theo van G. ooit heeft aanbevolen. Ben benieuwd naar de ervaring van Edwin die de strip ook voorop heeft. Nog even een stukje voor Wim H, speciaal voor hem, over banden :) Achterop ligt nu de Kojak. Het lijkt alsof ie wat trager is dan de Continental Speedking. Dat wordt weer wisselen binnenkort, voor het vergelijken.

Banden en stormstrip

Wat heeft dat met elkaar te maken? Meer dan je denkt. Het comfort van rijden met een velomobiel wordt beïnvloed door een aantal factoren. Een open deur voor veel mensen die dit lezen, maar goed. Gisteren reed ik van Arnhem naar huis, met de wind schuin van achteren, eigenlijk meer zijwind. Af en toe was het net op de wind me wilde optillen. Het waaide redelijk, maar nu ook weer niet heel hard. Ik vond het in ieder geval vervelend rijden. Telkens bij een flinke windvlaag het idee om weggezet te worden. Ik reed door de IJsselvallei, hoewel deze de naam niet officieel heeft. Menig stuk van de route was een open vlakte, waar de wind over de rivier komend vrij spel heeft om met eenzame velomobielers te spelen.... Ik ging lekker hard, maar ik durfde niet sneller, bang om van de weg te raken. Nu, dat gebeurde gelukkig niet. Ik was wel blij om uiteindelijk wat meer in de bewoonde wereld te komen. Op het stuk tussen de aansluiting van de Zomerweg uit richting Drempt op de doorgaande weg en de stad Zutphen zijn veel plekken met stukjes bebouwing. Dan heb je even geen wind, maar net er voorbij komt ie weer volop. Ik moest met regelmaat denken aan de oude 147, waar ik een stormstrip op had geplakt. Dat hielp goed. Dan de banden. Vanmiddag zag ik dat de achterband leeg stond, op 1 bar na. Ook een plasje van Joe op de grond. Wat nu weer? Q op haar kant, band eraf. Klein gaatje in de buitenband, waar het spul doorheen was gelopen. Aan de binnenband was, weer, geen lek te ontdekken. Zou dat spul van Joe nu weer het gat gedicht hebben? Band er weer op en uren later staat ie op dezelfde druk, dus het zal wel goed zitten. Wel een andere buitenband erop. Ik rijd al 2 maanden met de Continental Speedking. Op de site van de fabrikant staat dat de duurzaamheid en lekbestendigheid moeten inleveren ten opzichte van de snelheid. Dat geldt dan voor MTB's. Ik moet zeggen dat ie lekker rijd. Goed accelereren en goed op snelheid te houden. Ik denk echter dat bij een lek, met Joe erin, de band langzaam leegloopt en daardoor onbetrouwbaarder wordt. Al eerder constateerde ik namelijk bij lage spanning dat ie snel gaat zwalken. Waarschijnlijk is dat dan samen met de wind van gisteren de oorzaak van het gezwabber. Daarom de Kojak er maar weer op, binnenband weer gevuld met Joe en op spanning gebracht. Volgens een Whatsapp reactie van Wim ben ook ik een bandenfreak, omdat ik een paar banden noemde die ik nog heb liggen. Dat is een erfenis van MTB rijden, voor in de bossen en op de weg. Ik heb nog een stel Geax streetrunners liggen. Smal voor een achterband op de Q, maar het proberen waard. Snelheid en lekbestendigheid zijn onbekend. Verder een stel oude Hurricanes van Schwalbe, echte ballonbanden, die ik gebruikte voor fietsvakanties. Comfortabel en lichtlopend. Geen lek gehad, zelfs niet op de Duitse gruis en schelpenpaden. Dan nog diverse profielbanden voor het echte MTB werk. Alleen geschikt voor een Q in de winter. Kan er nog jaren mee vooruit. Net bij velomobielonderdelen maar een gele stormstrip besteld. Comfort is toch wel prettig.

Leert ie het nou nooit?

Testa dura, hardheaded, eigenwijs, en nog wat van dat soort kreten is wel van toepassing. Wat er aan de hand is? Gisteren was ik aan het prutsen aan mijn oude Koga, in de schuur. Ik wil deze mooie stalen fiets opknappen om af en toe eens op te kunnen rijden. Er moet een nieuw tandwiel op de crank, het kleinste blad is 48 tands, daar kom ik geen brug mee over. Leuk om te doen. De Q staat er naast, haast te schreeuwen om aandacht. Wat zou er toch met haar zijn? Nou ja, klaar voorlopig met de Koga klus, dus maar eens even kijken wat er kan zijn. Oh, Oh, de ketting staat zowat droog. Nou ja, nu begrijp ik die schreeuw om aandacht. Een beetje onderhoud mag op zijn tijd wel. Verwaarlozen wordt zelfs een Q droevig van. Nu ook maar gelijk de banden gecontroleerd, op spanning en gruis. Dat laatste zit er gelukkig weinig in, de rechter band mag wel wat meer druk hebben. Als laatste nog even de stofzuiger erdoor en klaar is Q. Nou ja, ze spint garen bij een beetje aandacht, want wat rijdt ze weer lekker vandaag. Vanochtend erg mistig, maar toch lekker door kunnen rijden. Het lijkt wel of Q een stuk lichter loopt. Ook hoor ik haar niet meer klagen, lees knarsen. Vanmiddag maar weer een extra rondje voor de broodnodige Spezi kilometers. Weer over Ede, maar ditmaal na Oosterbeek meer rechts aangehouden en langs de spoorlijn gereden. Daar kreeg ik een klapband op volle snelheid, gelukkig op een rustig fietspad. Snel gemaakt en verder. Op deze route kom ik zowaar een paar ligfietsers tegen. Normaal gesproken zie ik er 1 per jaar op al mijn wwv ritten. Het is ook een mooie route en makkelijk doorfietsen. Als je moet forenzen tussen Arnhem en Ede, is dit een uitkomst! Tussen Hoenderloo en Loenen kom ik net als vorige week ook een Q tegen. Een lichtgele met rode en blauwe druppels op de zijkant geschilderd. Ook op deze rit blijkt dat Q het prettig vindt verwend te worden. Ze rijdt erg lekker en ik ga wel 4 km per uur sneller dan vorige week, bij hetzelfde weertype. En, oh ja, over twee weken maar weer eens wat onderhoud plegen, om haar te vriend te houden.

Kilometers maken

Jawel, nog 6 weken en het is zover. De tweede keer dat de Spezi bezocht wordt. De Spezi, dat is een beurs in Duitsland voor speciale fietsen, spezialradmesse. Vorig jaar ben ik er met Marc geweest. Hij twijfelt nog of ie dit keer weer mee gaat. Edwin gaat in ieder geval mee. Nou ja, het betekent in ieder geval dat er ter voorbereiding kilometers in de benen moeten zitten. Want per dag zal er rond 200 kilometer gereden worden. En de trainer van de atletiekclub waar ik hardgelopen heb, op liefhebbersniveau, zei dat je per week moet doen, wat je in 1 keer wil. Nou dat lukt overigens wel, maar een paar dagen achter elkaar vergt toch iets meer en ik ben geen 20 meer. Overigens een erg mooie route naar de Spezi. Deze vindt plaats in Germersheim, op ongeveer 450 kilometer hier vandaan. De route loopt grotendeels langs de Rijn. Nou ja, ff een aanvulling, want ik moest er net met de hond uit, die had geen geduld tot ik mijn proza klaar had. Vandaag kon ik eerder bij de baas weg, het is goed weer en daarom heb ik maar een mooie omweg genomen vanuit Arnhem over Oosterbeek, Heelsum, Renkum, Bennekom, Ede , Otterlo, Hoenderloo, Loenen, Hall, Oeken en via Zutphen naar Warnsveld. 73 mooie kilometers. Een mooie lus gemaakt, als ik het naderhand op de kaart zie. Met ongeveer 350 hoogtemeters en dat is werken in een Quest. Het begon met een helling van 8%. Die heb ik op de weg naast het fietspad genomen, want er zat een scootmobiel net voor me. Inhalen zat er echter niet in, want ze verdween langzaam maar zeker uit zicht. Pas over de top, in de afdaling haalde ik haar weer in. Waar het ook lekker ging, was de afdaling naar Loenen. Ik zie achteraf op Strava dat ik de tweede tijd heb, 8 seconden achter Arjen Haayman, die dit zondag tijdens de LOL rit heeft gefikst. Ik had toen het idee dat ik hem steeds dichter naderde, hij reed met een voorsprong. Achteraf had Strava mijn rit niet geregistreerd, dus pech. Binnenkort nog maar eens doen, en dan doortrappen. Vanmiddag moest ik namelijk inhouden voor een ouder slingerend stel, terwijl een auto achterop kwam.

Garmin van slag

Eigenlijk wil ik over mijn terugrit van vanmiddag schrijven, maar bij het uploaden van de rit op Strava en Garmin connect zie ik dat de Edge van slag is geweest. In plaats van de start midden in Arnhem, ben ik volgens de Edge in Arnhem Noord gestart en heb ik een topsnelheid van 240 km/u gemaakt. Wow, dat voelde lekker :) Nu kan ik niet met zekerheid zeggen dat het snel is gegaan, maar gezien de PR's op Strava is dat op delen van de rit in ieder geval wel zo. Heeft iemand vaker zoiets aan de hand gehad met een GPS? dat is toch zeker erg vreemd? Ik ben geen kenner, slechts gebruiker en ik kan ermee omgaan. Techniek snap ik onvoldoende. Op mijn bericht van gisteren reageerde Ernst met de opmerking dat hij in de winter nooit op Kojaks rijdt. Ik ben benieuwd waar verschillende rijders voorkeur voor hebben. Dan gaat het me om comfort, lekbestendigheid en snelheid. Een goede balans daarin vind ik van belang. Dus, reageren graag!

Inhouweeeeee!!!!

Na een koude start vanochtend, na een van de zeldzame vriesnachten van dit jaar, had ik een prettige terugreis vanmiddag. Het voelde zoals Paul onlangs ook eens meldde: goede benen die weleens voor een toptijd zouden kunnen zorgen. Maar, dit is ook een van de zeldzame weken dat ik qua agenda 3 keer kan fietsen, in plaats van normaal gesproken 2. Dat betekent morgen weer een wwv rit. Dus, inhouden maar. Dat valt overigens niet mee, als je een Strava rijder bent. Er zijn segmenten, zoals dat heet, waar ik wel een pr zou kunnen maken, wellicht zelfs een KOM. Voor niet Strava kenners: een segment is een stuk van je rit, waarop begin en eind digitaal is gemarkeerd en waarop je tijd en snelheid vervolgens wordt geregistreerd en vergeleken met andere rijders. Dat zorgt voor competitie en concurrentie. Voor mij in ieder geval wel en ik moest me echt inhouden. Tussen Dieren en Leuvenheim is een mooi stuk, segment dus, waar ik in de top 10 sta, tussen allemaal profs uit het vrouwenpeloton. Vorig jaar is er een wedstrijd geweest die over dit stuk kwam, vandaar. Het is een paar kilometer en ik heb daar een gemiddelde van 45,6 staan. Maar goed, als ik dat vandaag had willen verbeteren, zou ik morgen met de bekende gebakken peren, in dit geval zware benen, zitten. Morgen belooft een nog betere dag te worden, dus weer een kans. Overigens, nog ff een update over banden. Voorop liggen de Kojaks, ruim 3000 km lekvrij. Ze voelen zich beter als de temperatuur stijgt, want vanochtend ging het minder, veel minder dan vanmiddag. Nou ja, ik voel me ook beter als de temperatuur stijgt. Achterop ligt de Continental SpeedKing 2.2, die zich volgens mij ook beter voelt bij warmer weer. IJkpunten voor mij zijn de gemiddelde snelheid en de gemiddelde hartslag. 's Morgens is de snelheid lager en de hartslag hoger. "s Middags is het andersom: de snelheid ligt hoger en de hartslag ligt lager.