Big Apple versus F lite

Tja, beste lezers, het gaat weer over banden, de herfst is volop bezig, vandaar dat ik op diverse blogs erover lees, en tevens zelf een duit in het zakje doe.

Een telkens terugkerend fenomeen, bloggen over banden.

Vrijdag een F lite besteld bij velomobiel.nl en deze zaterdag al in de bus. Zondag erom gelegd, om vandaag te kunnen proeven wat het verschil is met de Big Apple die er al 15.000 kilometer om ligt. Overigens zonder een enkel lek!

Waarom, zal Marc vragen, want ik heb mijn vorige F lites aan hem gegeven, in ruil voor een paar binnenbanden. Ik kreeg wat van al die lekke banden. Maar dat was voor, nu ligt ie achter. Diverse velomobielers bevelen de F lite aan, als ik vraag hoe ik mijn ritten sneller kan doen.

Welnu, de eerste ervaringen:

De laatste 3 ritten met de BA gingen in gemiddeld 31 per uur, met een bpm van 130. De rit vanochtend met de F lite ging met 29,3 per uur, bpm 133.

Nu kan je het niet van 1 rit laten afhangen, maar toch. Weersomstandigheden vergelijkbaar: droog en koel, Oostenwind.

Vanavond kan ik meer zeggen over een rit met hogere temperatuur, ongeveer 14 graden. Zou dat het verschil maken? Ik zal er vanavond over berichten.
Aanvulling na mijn rit naar huis: het maakt niet veel uit, qua snelheid. Wel qua comfort. De F-lite geeft veel minder oneffenheden van het wegdek door en is stiller dan de Big Apple. Maar ja, 15.000 lekvrije kilometers en nog niet versleten, dat is veel waard. Een beetje gezoem is dan wel te houden en dat comfort? Nou ja, dat mis ik dan maar.
Ik heb wel sneller gereden dan de heenweg, maar het was warmer en ik had wind mee, vanochtend tegen.

Eikels

Nee, niet die slecht anticiperende automobilist, bejaarde e-bike rijder, scootmobilist, schooljeugd 4 breed, moeders met kinderen spookrijdend naar school, buschauffeur die te vroeg invoegt, puber met oordoppen in met veel te harde muziek die mijn bel niet hoort, vrachtwagen die te dicht langs de berm rijdt, sukkel in te grote BMW die geen richting aangeeft. Nee, die eikels bedoel ik niet.

Ik bedoel de eikels die van de boom vallen in dit jaargetijde. Bij bosjes liggen ze op mijn weg. Ze knallen tegen de wielkasten, de doppen kraken onder mijn hard opgepompte banden. Ik glibber er af en toe over weg, als er veel  bij elkaar liggen. De bomen waar ze uit vallen kleuren al wat herfstig. Ja, het is echt herfst. Koude start in de ochtend met 6 graden, lekker warm vanmiddag met 14 graden en een lekker zonnetje.
Mooi jaargetijde.

Durano plus te koop?

Al surfend op de website van Schwalbe kwam ik de Durano plus 20 inch tegen. Er staat bij dat ze "new" zijn, dus te koop. Via info heb ik de vraag gesteld waar deze in Nederland verkocht worden.

Waarom ik aan het surfen was? Schwalbe geeft bij elke band een soort impressie van wat er qua prestaties van te verwachten is. Aangezien ik er 2 heb en deze nu onder mijn Q liggen, ben ik benieuwd of het klopt wat men schrijft. En de vergelijking met Kojak en Marathon plus uiteraard.
De snelheid krijgt 3 punten op de vijfpuntsschaal. Kojak scoort daar beter. Grip is van de Durano plus beter, niet gek als je profiel vergelijkt met glad. Overigens kan ik dat wel onderschrijven, meer grip hebben ze zeker.
Lekbestendigheid is beter, ook geen verrassing. 
Ik heb natuurlijk meer ritten onder verschillende weersomstandigheden nodig voor een echt betrouwbare praktijktest. Zo ook eens een paar ritten met de marathons, hoewel me dat niet echt aantrekt wegens de traagheid van die banden.
Wat opvalt is dat de duurzaamheid van de Durano's groot is, ze gaan langer mee dan Kojaks en Marathons. Ik had niet verwacht dat ze het van de marathons zouden winnen. Maar, ook dat moet in de praktijk blijken uiteraard.

Durano plus, dus

Ze zitten erop, de Durano plus, die ik van Schwalbe heb gekregen. Naast de bijna 500 kilometer die ik er in het voorjaar mee heb gereden terug van Germersheim, heb ik er niet meer mee gereden. Eerst moest er nog een setje kojaks opgereden worden. Een ervan is deze week via de kliko ten grave gedragen. Rechts slijt kennelijk meer dan links.
Vandaag mijn  eerste "Nederlandse" rit met de Durano plus eronder. Na 1 rit kan ik natuurlijk geen conclusies trekken, wel een eerste impressie geven. Over een paar weken kan dat uitgebreider.
Wat valt op? Ze rijden goed, er zit een profiel op, waardoor ze makkelijker over gritwegen gaan. Ze gaan makkelijk door de bocht, met meer grip, dus is het mogelijk wat sneller door de bocht te gaan. Ze maken minder geluid dan de Kojaks, gek genoeg, omdat die laatste helemaal glad zijn.
Op strak asfalt voelt het alsof ze wat minder snel zijn dan de Kojaks.
Om echt te vergelijken zal ik de weersomstandigheden mee moeten nemen. Gelukkig worden die in Garmin Connect vastgelegd, wel globaal, maar voldoende. Bovendien zal ik mijn fysieke staat van dienst per rit moeten meenemen.
Vandaag had ik wat slome benen, snel stijf en zuur. Verder een gezond gevoel.

Wordt vervolgd.

Afscheid

Je hebt me belazerd, je hebt me bedonderd, terwijl ik jou zo heb bewonderd. Heerlijk was je, lekker glad, betrouwbaar, vol spanning ging je lekker. Maar na een paar maanden wordt het allemaal minder, alsof ik voor je heb afgedaan, je geen inspanningen meer voor me over hebt. Bij het minste of geringste laat je me in de steek en sta ik aan de kant.
Maar denk maar niet dat ik afhankelijk van je ben. Ik had meer van je verwacht, maar er zijn anderen, je bent niet de enige.
Ik denk dat ik je maar ten grave draag, als je me toch niet meer ziet zitten, dan maar rigoureus uit elkaar. Je uitvaart gaat niet in een mooie kist, de kliko is goed genoeg voor je en de begraafplaats? De vuilnisbelt. Adieu, rust zacht, onbetrouwbaar sujet.

Wat is het geval? Mijn kojak aan de rechterkant gaat ineens vaak lek, een keer of drie de laatste 150 kilometer. En hij zit er pas 4000 kilometer op. De vorige hield het 8 duizend vol. Wel opvallend vaak rechts. En telkens zitten er kleine scherpe steentjes in. Nu zoveel gaatjes dat ik er afscheid van neem.
Maar wat dan? Ik heb nog twee mooie Durano plus liggen van de Spezi. Ook nog een paar Marathon plus, die hebben als soort hun nut wel bewezen. Wat trager, dat wel en dat zit me niet lekker.

Het ontstaan van die lekke banden houdt me wel bezig. Ik heb door de jaren heen vaker rechts een lek dan links. Als ik mijn traject wwv na ga, kan ik wel wat plekken voor de geest halen, waar ik scherp naar links moet draaien, vaker dan andersom. Wellicht dat dit de plekken zijn waar het euvel geschiedt. Daar draai ik door bochten met gruis, langs gritfietspaden. Rotzooi is het. dan denk je natuurlijk, dat heb je op de terugweg ook, maar het zijn vrijliggende enkele fietspaden dus is mijn rit niet symetrisch met de andere.
En geen plotselinge lekke banden, nee, langzaam leeglopen, dus eerst vraag je je af of je schoonmoeder achterin is gaan zitten, maar nee, toch gewoon lek.
Welnu, binnenkort de bandenwissel en check op de linkerband, andere buitenbanden erop en maar eens kijken wat dat me brengt.

De Fietsersbond

Jawel, eens een bericht over iets anders dan rijden in mijn velomobiel, maar zeker zo interessant. Ik ben actief vrijwilliger voor de afdeling Zutphen, van de Fietsersbond. Momenteel zijn we bezig het fietsbeleid van diverse politieke partijen beter op de gemeentelijke kaart te krijgen. Volgend jaar maart zijn gemeenteraadsverkiezingen en wij willen graag dat elke partij een deel van het programma wijdt aan het fietsbeleid.
Hoe we dat aanpakken? we organiseren per gemeente een fietstocht, waarvoor we raadsleden, wethouders, ambtenaren en andere beleidsmakers uitnodigen. Vandaag was de tocht in Lochem. Medevrijwilliger Jos heeft het daar georganiseerd. Lochem valt voor de Fietsersbond onder afdeling Zutphen. Rond 10 uur verzamelden we bij cafe Scholten aan de Bierstraat, toepasselijke naam!
Er waren 5 raadsleden, een ambtenaar, een wethouder en een provinciaal medewerker van de fietsersbond. Tijdens de kennismaking een lekker bakkie koffie met een aardbeienvlaaitje. Jos vroeg een ieder zich voor te stellen en daarbij te zeggen wat men met de fiets heeft. Dat was divers, zoals dat hoort.
Jos had een mooi boekwerkje samengesteld, met knelpunten in de gemeente, voorzien van foto's. Tevens veel info over fietsbeleid op allerlei gebied. Goed voorbereid! een exemplaar werd officieel aan de wethouder aangeboden.
Daarna begon de tocht. Helaas de gehele tijd in de regen, terwijl het bijna nooit regent. Jos had een mooie tocht van 10 kilometer door en rond Lochem gemaakt. Op diverse plekken werd even stilgestaan om een en ander toe te lichten. Dat was nodig, omdat niet iedereen goed door heeft wat nu knelt en wat niet.
Aan het einde van de ochtend kwamen we weer in het cafe voor een lunch en even napraten. Nadat iedereen wat promotiemateriaal had meegekregen, zat het er weer op.
Op 3 oktober is gemeente Zutphen aan de beurt.

Waarom is dit belangrijk? We willen graag voldoende ruimte voor de fiets, veilige routes voor schoolgaande kinderen en woonwerkverkeer. Daarnaast willen we proberen de mensen meer uit de auto en op de fiets te krijgen, zeker voor kortere ritten, tot 7 kilometer. Dan is doorgaan de fiets sneller.

Ik ben benieuwd wat onze inspanningen opleveren aan aandacht in de diverse partijprogramma's.

RMM 2013

Zo, inmiddels bijgekomen van wat RMM 2013 is gaan heten. Een mooi dagtochtje (;)) van Zutphen naar Zutphen. Voor anderen van Dieren naar Dieren, Neede naar Neede etc. In de tussentijd hebben we Apeldoorn, Harderwijk, Lelystad, Enkhuizen, allerlei Dammen, Almere en andere mooi plaatsen aangedaan.
Voor mij was de totaalafstand 302 kilometer.
Eigenlijk is het een jaarlijks terugkerend verjaardagspartijtje voor Pieter-Jan. Hij trakteerde dan ook op de traditionele appeltaart bij de koffie. Dat nuttigen we dan traditioneel in Enkhuizen, waar café het Ankertje net op tijd open is. Gelukkig hadden we twee pechgevalletjes, anders waren we veel te vroeg.
Naast die appeltaart is er bij mij het volgende in gegaan. 3 broodjes gebakken ei, 1 broodje eigengemaakte pruimenjam, 4 reuzekrentenbollen met kaas, 2 koekrepen, 1 broodje BLT, een aantal winegums, paar handjes pindaas en veel, heel veel vocht.

De route was weer mooi, de heenweg naar Enkhuizen uiteraard bekend, met de enerzijds saaie, anderzijds toch wel weer leuke houtribdijk.
Na Enkhuizen grotendeels de zuiderzeeroute gevolgd. Mooie LF route, die wel eens wat heen en weer slingert, maar dat is met een reden. Zo zie je nog eens wat van het land. de route gaat veel langs het water, over dijken, zodat je ook daadwerkelijk het water veel ziet en dan is wel mooi.

Vlakbij Putten hadden we zin in koffie, zoekend naar een gelegenheid kwamen we door een straat waar een aantal mensen op de stoep zat en floot. Ik floot vrolijk terug en reed door, net als de meeste anderen. Pieter-Jan niet. Blijkt dat een collega van hem daar woont en ons via twitter volgde, zodat zij net op tijd buiten waren. Fijne verrassing, lekkere koffie met ontbijtkoek. na deze verfrissing weer op pad voor het laatste stuk. Helaas in de regen, want het begon te miezeren, afgewisseld met regen en soms even droog. Altijd lastig, vind ik, regen in het donker. Lampen van tegenliggers vervormen het zicht door de druppels op bril en minivizier.

En, nog wat leuks gezien, vragen ze dan thuis. Jazeker, velomobielen, toeristen, mooie stadjes, mooie natuur, zoals de Oostvaardersplassen, en twee reetjes. 1 in de bossen van de Veluwe, waar we voor een omgewaaide dikke boomtak moesten stoppen om uit te stappen en de velomobielen erover heen te tillen. De andere zagen we in de binnenstad van Volendam, waar de kermis in volle gang was.

Melig wordt je ook van een korte nacht en veel kilometers. Maar toch kijk ik al uit naar de tocht van volgend jaar. Misschien gaat die dan wel een stukje Duitsland in, wie weet.

2 jaar Questen

jawel, het is alweer 2 jaar dat ik aan het questen ben, in Q147. Voor mij een teken dat het goed bevalt, anders was ik uiteraard al lang gestopt.
Vorig jaar heb ik een eerste terugblik na een jaar gedaan, iets wat ik elk jaar wil herhalen met als doel terug te kijken uiteraard en bekijken wat er anders is gegaan dit jaar.
Aantal kilometers is wat minder geworden, omdat sinds december mijn wwv afstand 7 kilometer per dag minder is. De verhuizing die hier debet aan is, betekent ook dat ik niet meer zoveel als daarvoor in het weekend een tocht maak, behalve de LOL tochten uiteraard. De energie gaat in huis en tuin zitten. Voorheen kwam er wel eens een tweet met oproep om mee te rijden, nu ligt ook dat verder stil.
Wel gedaan is een meerdaagse tocht met Marc, net als vorig jaar. Vergelijkbaar aantal kilometers, evenveel plezier. Dat wordt in 2014 weer een agendapunt!
Ik heb mijn wwv route telkens wat kunnen verbeteren, nu is ie bijna perfect qua afstand en rijgemak: zo min mogelijk stoplichten, lekker doorrijden op fietspaden, zo min mogelijk bebouwde kommen etc. En nu is er in mijn vakantie, zonder dat ik erom heb gevraagd, een heel stuk mooi geasfalteerd. Nog lekkerder doorrijden.

De LOL tochten blijven mooi en leuk. Steeds afwisselende deelnemers naast de inmiddels behoorlijke vaste club.

Een minder geluid? Ik krijg mijn snelheid maar niet goed omhoog. Is dat fysiek niet meer mogelijk? Een sporttest wees onlangs uit dat het met mijn conditie wel goed zit en dat ik een max van 350 watt kan trappen. Dat lukt me nog niet goed in de Q. Ik heb er moeite mee een hogere hartslag te produceren, daar waar dat op de racefiets geen probleem was.
Sommigen zeggen dat ik maar eens aan een nieuwe Q moet, dat levert wel wat op, maar vind ik dat de investering waard? Misschien dat ik eens naar Peter in Lattrop moet om alles door hem eens te laten nakijken en afstellen. ik heb het gevoel dat daar wat te halen valt.
Ik sta uiteraard open voor suggesties.

Voor de statistieken: ik heb 24433 kilometer gereden in 2 jaar. dat heeft me per kilometer 5,2 eurocent gekost, waarbij ik voor het rekengemak de Q al helemaal heb afgeschreven. Doe ik dat niet en houd ik een restwaarde aan, dan is het 3 cent per kilometer.

Er zijn wat soorten banden onder de Q geweest. Momenteel is mijn combi een big Apple achter, die het al 15000 kilometer volhoudt en nog lang niet versleten is, en Kojaks voor. Dat kunnen ook Durano plus banden worden, die bevielen me ook goed, maar zoals het een goed fietser betaamt maak je eerst op wat je hebt.

Mooi Bennekom en LOL

Mooi, daar in de omgeving van Bennekom. Dat is natuurlijk geen nieuwe ervaring voor me, omdat ik er 16 jaar heb gewoond. Toch wist routemaker Bert van MB voor mij onbekende stukken in de route te verwerken. Zo was onze koffiepauze in Hemmen, nooit van gehoord, maar een prachtig plekje. De cultuurpauze was bij kasteel Doorwerth, een mooie plek om even stil te staan.
Zaterdagochtend ging de wekker vroeg, omdat ik graag eens met Mb mee wilde rijden. In de afgelopen vakantieweken stond ik niet echt vroeg op, half acht, acht uur. Nu moest het natuurlijk wat vroeger om tijdig bij het clubhuis van DOVO te zijn. Dus maar om half zeven eruit, vast wennen aan de komende week, waarin het werken weer gat beginnen.
De heenweg over de Veluwe, mooi, maar veel vals plat en af en toe een pittige klim. Ook de route van MB had een aantal klimmetjes, waardoor ik zomaar een kleine 500 hoogtemeters heb gemaakt.
MB reed over de heuvels van omgeving Wolfheze, Doorwerth en over de dijken van de Betuwe. Mooi en afwisselend. Na de Rijn voor de tweede keer te zijn overgestoken nam ik afscheid en ben ik langs de Rijn naar Arnhem gereden en via Velp en Dieren naar huis. 155 kilometer, mooie voorbereiding voor RMM.

Vandaag met LOL op pad, zelf een route gemaakt via de routeplanner van de Fietsersbond en deze op mijn Garmin gezet. Dat me dat gelukt is, is al een wonder op zich! Vanuit Zutphen noordwaarts via de Voorsterklei naar Terwolde, waar een deel van de club een Tsjechische walnotenhoningtaart nam. Discussie; is de honing Tjechisch, of de noten, of het recept?
Daarna via Vaassen en Bussloo weer naar huis.
75 kilometer door ons mooie laagland, weinig hoogtemeters, maar weer veel LOL.

De verschillen? Bij MB was ik de enige velomobilist, bij LOL een van de 7. Verder evenveel rijplezier, vergelijkbaar mooie routes, uitwisseling over materiaal. we blijven mannen, toch? Op 1na bij LOL dan.